Rinus zette Gouda 1600x op de foto Rinus Lasschuyt

Het ene moment zat hij opgesloten in de brandweerkazerne en het andere moment fotografeerde hij een slaapkamer in een Goudse ijskelder. Dat fotograferen meer is dan een plaatje schieten alleen wist Rinus al lang. Via het boek 750XGouda (www.750xgouda.nl) brengt hij die boodschap nu ook bij iedereen die het horen wil. “De foto’s vertellen allemaal een Gouds verhaal”, zegt Rinus.

Het boek is mede uitgebracht in het kader van het 750-jarige bestaan van de stad en staat bol met foto’s en korte verhalen van Gouda toen en nu. “Het is een feest der herkenning voor iedere Gouwenaar.”

Bijna elke dag trekt Rinus met zijn camera de stad in. “Het is mijn hobby, soms werk ik aan projecten mee. Maar het moet geen werk worden. Ik wil geen echte fotografen voor de voeten lopen en het moet vooral niet commercieel zijn.” Zo’n project is het boek 750XGouda van Jeroen Bakker. Voor het boek maakte hij ruim 1600 foto’s van Goudse straten, gebouwen, kunst en andere taferelen.

“Jeroen nam in november 2020 contact met mij op. Hij had zelf al veel foto’s gemaakt en wilde er nog een aantal van mij gebruiken. Maar bij het zien van zijn foto’s kreeg ik af en toe de kriebels. Scheve horizonnen, overbelichte beelden en omvallende gebouwen”, zegt Rinus lachend. Zo kwam het dat Rinus uiteindelijk 80% van de foto’s opnieuw schoot.

“Maanden lang heb ik dagelijks het weer in de gaten gehouden. Voor sommige straten wilde ik een blauwe lucht of bijvoorbeeld bloeiende bomen. In totaal heb ik er 7 maanden aan gewerkt.” Aan de hand van de teksten van Jeroen bepaalde Rinus zijn onderwerpen. “Bij de Joubertstraat had hij bijvoorbeeld niet zoveel tekst, daar ben ik gewoon heen gefietst. Ik bedacht mij dan, ‘wat is typisch voor deze straat?’”

Hij bladert door het boek en wijst een foto van de brandweerkazerne aan. “Hier heb ik dus een uur opgesloten gezeten. Het hek stond open en ik wilde mij melden bij de receptie maar er was niemand. Plotseling ging het hek dicht. Na bijna een uur kwam de ladderwagen terug en kon ik eruit. Toen heb ik geen foto’s meer gemaakt. Ik was het wel even zat. Later ben ik teruggegaan.”

Ook kwam hij onverwacht in een verborgen ruimte terecht. “Dat was Achter de Kerk nummer 10. Jeroen wist dat daar een ijskelder zat. Er moest een luik zijn waardoor ze het ijs vroeger naar binnen sjouwden. Maar ik kon het luik niet vinden.” Via een klusjesman kwam hij in contact met de dochter van de eigenaar. “Ze heeft de viswinkel Monkfish By De Graaf op de Kleiweg, ik sprak haar gewoon aan en vertelde dat ik benieuwd was naar de ijskelder. Ze vertelde dat het haar slaapkamer was. Binnen een paar dagen stond ik daar te fotograferen.”

Rinus kan niet stoppen met vertellen. Achter elke foto in het boek schuilt wel een bijzonder verhaal. “Dat is het leuke van dit boek. Ook als je Gouda goed denkt te kennen, word je nog verrast.” Wat op hem het meeste indruk maakte, was een fotoserie die hij schoot bij het poppenhuis van Ank en Frans.

“In januari vroeg een nicht van Frans, hij was net overleden, of ze een foto die ik eerder had gemaakt van het poppenhuis mocht gebruiken voor de rouwkaart. Later ben ik naar Ank teruggegaan. Het leverde een bijzonder gesprek op en werd ontzettend lief ontvangen. Ze straalde zoveel warmte en liefde uit. Dat heeft heel veel indruk op mij gemaakt.”

Of Rinus in een zwart gat is gevallen, nu het boek in de winkels ligt? Lachend: “Nee hoor, dat zwarte gat valt wel mee. Als hobbyfotograaf ben je nooit klaar. Er gebeurt altijd wel wat in de stad!”