Ischa Meijer als Izzy M. Hans Sanders

Als beginnend vrijwilliger van de programmacommissie van ‘So What’ in Gouda werd ik in 1980 benaderd door de Coöperatieve Vereniging Izzy M. U.A. Els Enschedé bood als try-out de eerste theatervoorstelling aan van Ischa Meijer als Izzy M. Uiteraard wilde ik graag een voorstelling van de beroemde en beruchte Ischa Meijer programmeren, ware het niet dat ‘So What’ toen over weinig faciliteiten beschikte, alleen wat losse podiumdelen met daarboven een paar HEMA-spotjes. Maar Els wuifde mijn bezwaren weg. Dit was allemaal geen probleem en zo werd overeengekomen dat de voorstelling, gespeeld door Ischa en Marianne Copez, op vrijdagavond 14 november 1980 plaats zou vinden. Er werd een garantiebedrag overeengekomen van 200 gulden en een partage van 80/20 boven de 60 betalende bezoekers.

Het zaaltje was bij aanvang ondanks het noodweer toch nog gevuld met 20 betalende bezoekers, voornamelijk vrouwen. Het bleek een echte try-out: de muziek kwam uit een cassettespeler, de paar dansjes leken tamelijk embryonaal, het decor mocht geen naam hebben en het was soms meer voorlezen dan spelen. En daar kwam nog bij dat een deel van het publiek naarmate de voorstelling vorderde wat onrustig werd. Izzy M. begon steeds aan een mop over Sam en Moos die elkaar in de Kalverstraat tegen kwamen, een mop die door hem telkens werd onderbroken. Waarop enige dames riepen om die mop nou eindelijk eens af te maken. De toenmalige vriendin van de entertainer, Jenny Arean, riep met de van haar bekende krachtige stem keihard “koppen houden!”. Dat hielp.

Ischa heeft later in de HP van 11 april 1981 een artikel geschreven onder de kop “Achter de schermen van Izzy M.”. Een persoonlijke impressie over 7 maanden op de planken. Het stuk verhaalt o.a. over zijn optreden in ‘So What’: “De voorstelling was nog helemaal niet zo gek geweest, en die van drank annex dope over haar toeren geraakte juffrouw was mooi op haar nummer gezet door de vriendin van de entertainer. Verder was het publiek erg meegevallen. “Het ging goed, hè” vroeg de entertainer aan zijn vriendin. “Niet slecht,” antwoordde ze. En ze glimlachte even, waardoor zijn opkomende ongerustheid werd gesmoord – maar niet helemaal weggenomen. Er was iets niet in orde. Verder voelde hij zich – maar zoals altijd na de voorstelling - opgelucht, opgetogen, zelfs een beetje uitgelaten. De zoon van de entertainer hing ontspannen aan de bar. Die avond noemde hij me voor het eerst bij mijn voornaam.”

Els Enschedé schreef dat zij begrepen heeft dat er niet meer dan 60 bezoekers geweest waren, zodat zij een rekening schrijft voor de garantiesom. “Misschien tot een volgende voorstelling”. Het is er niet van gekomen.