Oliebollen voor het goede doel H.D. Questro

De opbrengst was soms aanzienlijk, hoewel zoiets in het niet valt bij de huidige inzamelacties op de televisie, waar op één avond miljoenen euro's voor het doel bijeen worden gebracht.
Bij de verkoopacties in onze stad deed ook de Goudse steevast mee. Aan het einde van de werkdag ging er dan vanuit de receptie een telefoontje naar alle afdelingen. Iedereen mocht bij het verlaten van het kantoor een zakje oliebollen meenemen uit de manden die in de hal waren opgesteld.

Nu was mevrouw Questro één van de vele medewerksters van de Goudse en zij weet van nabij hoeveel werk er voor de hele actie moest worden verzet. Zij vertelt dat de voormalige veemarkthallen (nu het moderne winkelcentrum) als centrale keuken voor de oliebollenactie was ingericht. Daar stonden dan batterijen gastoestellen, waar tientallen vrijwilligsters de gehele dag aan het bakken waren. Het beslag, in containers aangevoerd, werd door een grote bakkerij gratis ter beschikking gesteld. Daarnaast was er een groot aantal teams van vrijwilligsters dat huis aan huis de oliebollen aan de man bracht.

Op een dag kwam mevrouw Questro thuis met een koddig verhaal. Ze was 's ochtends met een team voor de verkoop van de zakjes oliebollen op weg gegaan. Eén van de dames was in verwachting maar wilde graag mee op pad. Alleen zei ze: "Ik kan 's morgens geen stuk brood door mijn keel krijgen, dus heb ik het maar meegenomen, dan eet ik dat straks bij de koffie wel op." Zo gezegd, zo gedaan. De manden waren bijna leeg toen het clubje bij een van hen koffie gingen drinken. De zwangere dame had inmiddels trek gekregen in haar zelf gesmeerde boterhammetjes met kaas en wilde die bij haar koffie opeten. Maar na enig zoeken bleek haar zakje met boterhammen onvindbaar. “We hebben ze verkocht voor een piek!” concludeerden de dames, gierend van het lachen.