De Redder van de Hoed Darius Heydarpour

Mijn ouders waren de eigenaar van de Perzische Tapijtenwinkel 'Tabriz' aan de Zeugstraat van 1978 tot 2008. In die 30 jaar hebben veel tapijten hun weg gevonden naar Goudse huiskamers. Mijn vader was ook vaak voor de winkel te vinden en begroette voorbijgangers en maakte dikwijls een vriendelijk praatje.

In februari 1986 was het een onstuimige ochtend. Een wat ouder echtpaar liep langs de winkel, keurig gekleed, en de man van het stel had een mooi hoedje op. Op het moment dat mijn vader ze een vriendelijk knikje gaf, greep de wind het hoedje van de man en dat rolde zo de straat over … pardoes de gracht in die langs de Zeugstraat loopt!

Mijn vader bedacht zich geen moment. Hij spoedde zich naar buiten en probeerde vanaf de kant het hoedje te pakken dat vrolijk voorbij dreef. Helaas. De wind speelde ermee en het hoofddeksel dreef al snel af naar het midden, richting de brug even verderop. Niet bang uitgevallen klom mijn vader langs de buitenzijde van de brugleuning, zakte door zijn knieën en probeerde zo diep mogelijk te reiken om het aankomende hoedje te grijpen. Nog een klein stukje iets verder vooroverleunend. Het stel en toevallige voorbijgangers sloegen het met spanning gade.

Tot het moment waarop hij het hoedje greep, zijn rechterhand aan de brugleuning zijn volle gewicht niet meer kon houden ... en hij met een daverende snoekduik het koude slootwater IN DOOK. Consternatie alom. Mensen die snel te hulp schoten en mijn vader de kant op hesen. Met in zijn hand het hoedje ... dat hij aan de verbouwereerde man terug gaf.

Enkele dagen later klonk de winkelbel en stond het stel binnen met een grote taartdoos. Mijn vader opende de deksel en op het gebak stond met sierlijke letters geschreven: 'Voor de Redder van de Hoed'.