Bondscoach met ambities Ton van Wieringen

In al die jaren als handballer en later als coach bouwde Bert een indrukwekkende erelijst op. Tijdens zijn Goudse tijd bij Vires et Celeritas maakte hij al deel uit van vertegenwoordigende teams.

Waarom handbal? ”Simpel: iedereen bij ons thuis en zelfs de buren in de Schaepmanstraat waren lid van Vires”, antwoordt Bouwer zonder nadenken. De bijzonder ambitieuze handballer zocht het snel hogerop. Hij speelde bij de eredivisieclubs Niloc (Amsterdam), Hermes (Den Haag), Sittardia (elf jaar als speler en trainer) en het Duitse Lintfort.

Voor het sportbeleid van de gemeente Gouda heeft de vroegere bewoner van de Korte Akkeren weinig goede woorden over. “Er wordt nauwelijks in sport geïnvesteerd. Talenten die wat willen bereiken, vluchten de stad uit. Misschien doet mijn neef Jaco Bouwer, die progressie maakt als wielrenner, dat binnenkort ook.”

Bert Bouwer maakte deel uit van Jong Oranje, speelde daarna 136 A-interlands en 40 Europa-duels en zag daardoor bijkans de hele wereld. Als speler en trainer vergaarde Bouwer een flink aantal Nederlandse titels. 1980 spande de kroon: Nederlands kampioen en bekerwinnaar met Sittardia, gekozen tot handballer van het jaar en als trainer kampioen met Jong Sittardia.

In 1981 kwam de gedreven Bouwer in dienst van het Nederlands Handbal Verbond. “Om te kunnen presteren moet je minstens twintig uur per week trainen”, verkondigde Bert al jaren geleden. In 1997 ging hij op die professionele basis met de damesselectie aan het werk. De handbalsters verlieten in navolging van de volleyballers (Bankrasmodel) hun clubs om met Oranje echt hogerop te komen. “De vooruitgang is zowel conditioneel als prestatief duidelijk merkbaar”, geeft de bondscoach aan. “Voor het eerst haalden we de Europa Cup-finale en voor het eerst in 26 jaar kwalificeerden we ons voor het wereldkampioenschap. Een plaats bij de eerste acht in Noorwegen levert ons de A-status op. De eerste vijf gaan naar de Olympische Spelen in Sydney, maar dat zal waarschijnlijk nog te hoog gegrepen zijn.

Om wedstrijdritme op te doen, spelen we regelmatig tegen teams uit de sterke handballanden Noorwegen, Denemarken en Hongarije”. Tot juni 2000 gaat Bert Bouwer op dezelfde voet voort, daarna wordt het experiment geëvalueerd. Vooruitblikkend: “Er zijn buitenlandse aanbiedingen voor diverse dames. Ikzelf kan aan de slag in Spanje en Oostenrijk. Mijn ambities gaan in die richting”.