Meer dan een gesprek Hanna Luiten

Iedere vrijdagochtend gaan mensen die al langer in Gouda wonen in gesprek met statushouders (vluchtelingen met een verblijfsvergunning). Het gesprek kan gaan over alledaagse dingen als het weer, maar soms worden er serieuzer onderwerpen besproken. Die statushouders komen vaak via-via bij het Ontmoetingscafé terecht. Soms horen de statushouders hiervan op de taalscholen waar ze de Nederlanders taal leren. Ze kunnen het nauwelijks uit de lokale krant hebben, want daarvoor zijn hun taalvaardigheden vaak nog onvoldoende.

Ik ben er als vrijwilliger ook via-via ingerold. Ik was al een ‘taalmaatje’, vrijwilliger bij Stichting Taalkoppels. Ik vermaak me thuis prima, maar je wilt ook mensen ontmoeten, wat doen buitenshuis. De vrouw die ik als taalmaatje begeleidde ging naar het Ontmoetingscafé en ik ging een keertje mee. De week erop ging ik weer en daarna ben ik blijven hangen.

Het gaat in het Ontmoetingscafé niet over les geven, maar over communicatie, praten met elkaar, mensen wegwijs maken in Gouda. Ook culturele verschillen spelen een rol. In Iran is het bijvoorbeeld uit den boze dat er wordt gevraagd om iets nog eens uit te leggen. Ze denken dat ze dan voor heel dom worden aangezien. Zoiets staat nieuwe contacten wel in de weg. Want stel je voor dat je op bezoek gaat bij je buren en je snapt ze niet, omdat je Nederlands of je kennis over hoe het hier werkt nog niet goed genoeg is.

Ik zie het als mijn taak om dan uit te leggen dat Nederlanders dat helemaal niet erg vinden. De meeste mensen zijn graag bereid om het nog eens goed uit te leggen. Dat soort zaken leren de statushouders alleen door in gesprek te gaan in het Ontmoetingscafé.