Tentje op de Markt Renate

Eerst dacht ik dat hij bij zat te komen van de warmte, misschien had hij te veel gedronken. Maar op een gegeven moment rolde hij een vuilniszak uit en drong het tot mij door dat de man daar zijn ‘bed’ aan het maken was, onder een boom.

Ik ben naar buiten gegaan, heb een rondje over de markt gelopen en mijn oog op die man gehouden. Alles wees er inderdaad op dat hij daar wilde gaan liggen. Maar hoe kan het dat iemand op een vuilniszak op de Markt in Gouda moet gaan liggen slapen? En dat niemand dan iets doet? Zelfs een slak en een schildpad hebben een dakje boven hun hoofd! Ik had het nu gezien, kon me er niet meer van losmaken en ik voelde me verantwoordelijk. Hoe kon ik deze naaste beschutting bieden en een fatsoenlijk bed? In huis nemen ging me te ver. Maar op zolder had ik een tentje, een matje en een slaapzak liggen die ik waarschijnlijk nooit meer zou gebruiken. Die heb ik gepakt, ik ben naar de man gelopen en samen hebben we het tentje opgezet en het matje en de slaapzak in orde gemaakt. Ik ben vervolgens in mijn eigen bed gaan slapen.

Om 5 uur werd ik wakker van de voorspelde heftige regenbui en was ik blij dat ik mijn verantwoordelijkheid had genomen. Ik ben christen, er is mij zoveel gegeven in het leven en wie ben ik dan om niet naar een ander in nood om te kijken. Ik ben nog even uit bed gestapt, heb het gordijn opzij geschoven en…, ja, het tentje stond er nog. Dit was een goede beslissing geweest, verder dacht ik er niet meer over na. Ik ging terug naar bed en deed mijn ogen weer dicht.

De volgende ochtend stonden op social media allerlei berichten over het tentje op de markt. Was het een grap? Het begin van een nieuw evenement? Een nieuwe kampeerplek voor toeristen? Aanvankelijk heb ik er niet op gereageerd. Alleen gedacht ‘; je moest eens weten wat hierachter voor leed schuilgaat.’ Op aanraden van een vriendin heb ik uiteindelijk toch in een reactie laten weten hoe de vork in de steel zat. Vervolgens stond volop media bij mij op de stoep. Dat was niet de bedoeling. Want dit verhaal gaat eigenlijk niet over mij, het gaat erover dat in Gouda nog steeds mensen op straat sliepen en slapen.

Nu weet ik dat er wel degelijk hulp mogelijk is, dat mensen ’s nachts bij opvangplekken terecht kunnen. Die avond was mijn eerste gedachte ‘maar zo kan dit toch niet’ en heb ik vanuit mijn levensovertuiging direct gereageerd. Misschien heeft het, onbedoeld, mensen even wakker geschud of is er even extra aandacht geweest voor daklozen. Het voornaamste wat ik er nu mee wil zeggen: Gouwenaars, kijk naar elkaar om!