Ode aan Gouda Inez Meter

Haar bekendste gedicht is: ‘Gouda, een ode’, dat speciaal geschreven is voor alle inwoners van Gouda. Het gedicht hangt achter de vensters van haar markante oude huis aan de Oosthaven.

In een plaats geboren worden
en daar blijven
tot oudwordens toe
is reizen in de tijd
in verwondering

onder de wolken
langs de rivier
ligt mijn geboortestad
mijn levensgenoten
de huizen aan de gracht
houden elkaar vast
leunt de één op de ander
al eeuwenlang
delen ze lief en leed

het oude centrum
knipoogt als het donkert
een langgerekte Jan
poogt zich te verstoppen
losliggende stenen
in de steegjes
fluisteren
vroeger is niet dood

vroeger kan lang geleden zijn
vroeger kan nostalgie worden
vroeger is een ontdekkingsreis

zij
met wie ik groot geworden ben
en zij
die mij grootgemaakt hebben
zijn er niet meer
brokjes liefde
stukjes genegenheid
zijn sporen die blijven
vroeger is niet dood

nog zijn er stadgenoten
van weleer
ik ken hen van naam
of van gezicht
soms is er oogcontact
een handgebaar
woord van herkenning
onze verliezen zijn bekend
worden opgevuld met aandacht
het verlorene is aanvaard
en
er is leven

in een plaats geboren worden
en daar blijven
tot oudwordens toe
is reizen in de tijd
in verwondering