Gouda, gezien vanuit Moordrecht Pim van Schalkwijk

Fietsend over de Schielandse Hoge Zeedijk kwamen wij al vaker in Gouda, de grote stad met haar interessante sluizencomplex in het Gouwekanaal. Als kind ging ik zwemmen in het achter die sluizen gelegen kikkerbadje. En ik ging vaak met mijn vader mee naar Olympia. Hij speelde daar in de jaren 50 cricket.

Vanaf de vijfde klas lagere school ging ik in Gouda naar school. Het Dalton onderwijs op de professor Van der Leeuwschool in de Korte Akkeren. Weer of geen weer, wij fietsten over die dijk. Het bungalowpark daar was nog een kippenfarm. Alleen als het zo koud en glad was dat de bussen niet reden, namen wij natuurlijk de bus. Wij hadden schoolzwemmen, liepen van west naar oost en terug, kochten onderweg voor een dubbeltje een zak stroopwafelkruimels. Soms zat er zelfs een klodder stroop bij.

Na twee jaar Coornhert gymnasium, kwam ik op de Rijks HBS. In die tijd werd mijn vader ziek. Ik kwam toen ik niet veel verder dan de school en het Diaconessenhuis ‘De Wijk’. Mijn vader overleed en mijn moeder ging werken in Rotterdam.
Mijn schoolresultaten hadden nogal te lijden onder de situatie thuis. In die jaren was ik vooral te vinden op en rond de trappen van het Stadhuis, op de Markt. In een zelf vermaakte cricketbroek van mijn vader. De pijpen smal van boven en naar beneden flink uitlopend. Zo zaten wij daar. Hangjongeren avant la lettre.

Onze schoolkroeg was Het vat van 1000 kan. Het was de tijd van de opkomende Engelse beatbands. Er begonnen wat schermutselingen te ontstaan rond die hangjongeren. Burgemeester James gebruikte het woord nozems niet; hij hield het bij ‘kermisjongens’.
Wij gingen verhuizen naar Rotterdam. In 1965 verliet ik Gouda.

Gouda! Mijn schoolcarrière daar was rampzalig. Het buiten-de-schoolleven was alleszins de moeite waard!