Een standbeeld voor doelman Tonny van Leeuwen Ton van Wieringen

Tonny’s ouderlijk huis stond aan de Van der Palmstraat in de Korte Akkeren. Op 12-jarige leeftijd verruilde de keeper Jodan Boys voor het naburige ONA dat toen net de sprong naar het betaalde voetbal had gemaakt.

Tonny wilde hogerop en zocht op 15-jarige leeftijd contact met stadgenoot en oer-Spartaan Hans de Koning. De Koning ontfermde zich over Van Leeuwen als een soort geestelijke vader. Zijn debuut met Sparta 1 was op 1 mei 1960 (hij was net 17) tegen DWS Amsterdam. Eindstand 0-0.
Tonny was de eerste full-prof van Sparta. Toen er een opvolger moest komen voor Andries van Dijk ging het tussen Pim Doesburg en Van Leeuwen. Die concurrentiestrijd werd gewonnen door de Gouwenaar. Hij speelde ongeveer dertig duels voor het keurkorps uit Rotterdam Spangen, waaronder de gewonnen KNVB-bekerfinale tegen DHC Delft. Toen Tonny tijdens een vriendschappelijke wedstrijd geblesseerd raakte, greep Pim Doesburg zijn kans. Trainer Neville bleef Doesburg ook opstellen toen Van Leeuwen weer fit was. De teleurstelling was groot.

Met een plaats op de reservebank nam Van Leeuwen geen genoegen. Hij vertrok naar het Groningse GVAV. Tonny kwam in een sterk elftal met Klaas Nuninga (later Ajax), Piet Fransen (ook Feyenoord) en Martin Koeman (vader van Ronald en Erwin).Hij kreeg het echt naar zijn zin toen hij vertegenwoordiger werd van Quick Sportschoenen in de noordelijke provincies.
In 1970 had GVAV aan een gelijk spel genoeg om handhaving af te dwingen in de Eredivisie. Maar de Groningers verloren thuis van DOS (met Gouwenaar Piet van Oudenallen) met 0-1. Het Brusselse Anderlecht en ook Feyenoord toonden belangstelling voor Van Leeuwen die echter bij GVAV bleef. Tonny hield later tegen Ajax werkelijk alles tegen en werd door de Groningse supporters op de schouders genomen. Zijn absolute hoogtepunt bij GVAV. Na afloop zei hij: “Niet gek voor een eenvoudige timmerman. Alles wat ik bereikt heb, heb ik aan het voetbal te danken.”

Twee maal speelde Tonny in het Nederlands elftal, tegen de DDR (5 april 1967) in Leipzig en tegen Hongarije (10 mei 1967) in Boedapest. Het werd geen succes. Hij toonde niet de brutaliteit en de doortastendheid van GVAV. Bondscoach Georg Kessler gaf hem toch een herkansing. De wedstrijd in het Nep-stadion eindigde in een 2-1 nederlaag. Tonny’s zelfvertrouwen werd opnieuw aangetast. Direct na rust liet hij zich, gedesillusioneerd, vervangen door Pim Doesburg.