Een Spartaan in hart en nieren Ton van Wieringen

Hans: “Ze beschouwen de club slechts als werkgever, terwijl wij als echte clublui knokten voor elke meter grond. Sparta had het Engelse voetbal nooit los moeten laten; daar lag onze kracht. Het publiek beloonde ons enthousiasme met 18.000 bezoekers per thuiswedstrijd.”

Blij is De Koning wel met Olympia’s prolongatie van de tweedeklasse-status. Als vijftienjarige debuteerde De Koning voor deze vereniging. Tegen ONA slaagde ‘Hansje’ erin de legendarische doelpuntenmaker Thomas van Willigen van scoren af te houden. De ambitieuze voetballer zocht het hogerop en meldde zich aan bij Sparta. Waarom Sparta? “Omdat ik fan was van veelvuldig international Rien Terlouw, de stoere stopper”, reageert De Koning. “Bovendien had Engels voetbal toen al mijn voorkeur. Ik heb nog tegen Sir Stanley Matthews gevoetbald, destijds ’s werelds nummer een. Fantastisch was dat.”

Hans voelde zich bij de Rotterdamse vereniging als een vis in het water. “De vechtersmentaliteit sprak me enorm aan”, herinnert De Koning zich. Twee keer veroverde de vriendenclub de nationale beker. Als klap op de vuurpijl werd Sparta in 1959 landskampioen na onder meer een 3-0 zege op Feijenoord in een tot de nok toe gevulde Kuip. Internationaal gezien bereikten de rood-witten in 1960 de kwartfinale van de Europa Cup. Glasgow Rangers had drie wedstrijden nodig om de Kasteelclub te bedwingen. “Hoogtepunten in mijn carrière”, aldus De Koning. “Thuis verloren we in een vol Feijenoordstadion met 3-4, uit wonnen we in een met 85.000 toeschouwers Ibrox Stadium met 0-1. De beslissingswedstrijd in Londen op Highbury ging helaas met 3-2 verloren.”

De Koning erkent dat er te harde charges plaatsvonden. “In mijn enthousiasme ging ik soms te ver. Misschien heb ik daardoor nooit een Oranjeshirt gedragen.” De Koning die, naast een druk voetballeven, een grote fysiotherapiepraktijk had in Gouda en Ouderkerk, stond elf keer reserve bij het Nederlands Elftal. Tweemaal was een opstelling al zeker, maar verhinderde een hamstringblessure zijn debuut.

Voetballend vermogen en vooral conditie kon De Koning niet worden ontzegd. Hij deed met succes alles om tweebenig te worden en de versnellingen onder de knie te krijgen. De Gouwenaar trainde extra op het Olympiaterrein en bij Atletiekvereniging Gouda, trok tijdens lange treinreizen sprintjes in het gangpad en rende van station naar stadion terwijl zijn teamgenoten een taxi namen. In 1963 brak De Koning zijn scheenbeen in een duel met Ajacied Piet Keizer. Ook kreeg hij last van zijn rug. Deze ongemakken en zijn drukke werkkring noopten hem, na een korte comeback in 1964, met betaald voetbal te stoppen.

Hans de Koning overleed in 2018.