De gracht en de wonderschone zee Irene Klein Haneveld

Om 7 uur zat ik lekker in een hoekje op de bank naar buiten te kijken door het open raam. Aan de overkant fietste een gezellig stelletje. Leuke jongen en leuk meisje. Ze waren vast uit geweest maar kwamen niet dronken over. Het meisje zag het bootje en wees naar de leuke pop. ‘Zal ik hem voor je pakken?’ vroeg de jongen en fietste naar mijn kant van de gracht. Hij stapte van zijn fiets af op weg naar het bootje. Nog voor hij hem kon pakken riep ik uit het raam dat hij hem beter kon laten staan. Ze schrokken zich rot!

De jongen verontschuldigde zich en zei dat dit het domste idee van de dag was geweest. Hoewel de dag nog maar net was begonnen, had hij tot nu toe gelijk! En de pop had niet eens zijn gele hoedje op, die heb ik er later pas weer opgezet. En ja hoor, natuurlijk was die ook weer verdwenen aan het einde van de Tour de France. Iemand had kennelijk geen geel Gouda petje kunnen bemachtigen. Gelukkig is het bootje voor Samma de meeste tijd een gezellige trekker voor toeristen, dagjesmensen en Gouwenaren. Honderden foto’s zijn er van gemaakt en die gaan de hele wereld over.

Het bootje ligt natuurlijk in de gracht. Niet altijd even schoon water, maar de laatste tijd wordt de gracht beter schoon gehouden en af en toe vis ik er ook hier en daar een plastic zak uit. Toch is er vlak naast dat bootje een wonderschone zee te zien, waar ze misschien af en toe in de nacht van droomt om er in te varen. Het is de wonderschone bloemenzee die we dit jaar hebben neergezet samen met buurvrouw Trijntje. Wat een ongelooflijk feest om naar te kijken is dat. En die gracht? Die gracht is kennelijk heel vruchtbaar. Want het is dat water dat elke dag opnieuw over die geweldige bloemenzee wordt gegoten.