Vlotje varen Jens Hak

“Peter, geef jij mij die peddel eens even aan!”, roept Willem naar zijn jongere broer. Willem en Peter zijn aan het varen op een omgekeerde tafel in de Westerkade. Ze gebruiken van alles om hun evenwicht te houden en om ervoor te zorgen dat ze er niet vanaf vallen. Want Willem kan helemaal niet zwemmen!

Er staan een paar mensen langs de kant te kijken of ze er niet vanaf vallen. Peter geeft Willems peddel aan en roeit de andere kant op. “Waar ga je nou heen”, roept Willem, en snel roeit hij achter zijn broertje aan. Je weet namelijk maar nooit wat hij allemaal doet, want vorige week was er ook nog iets ergs gebeurd. Peter en Willem hadden namelijk honderd muizen in een kooi zitten en een van de twee had die kooi ’s avonds open laten staan. De volgende dag, toen de twee broers wakker werden, waren alle muizen ontsnapt en liepen ze door het huis.

“Nou”, zegt Peter “ik wou eigenlijk even bij dat hondje gaan kijken daar.” “Waarom?”, zegt Willem. “Nou, hij staat daar zo alleen, misschien heeft hij geen baasje.” Opeens komt er een vrouw de straat in rennen. “Tosca, Tosca”, roept ze. De vrouw vraagt aan de mensen die langs de kant staan of ze haar hondje hebben gezien. “Hé”, zegt Willem tegen Peter, “zou dat hondje misschien van die vrouw zijn?” “Ja misschien, laten we het gaan vragen.” “Mevrouw, is dit hondje misschien van u?” “Tosca!”, roept de vrouw verrast. “Waar was je nou?” “Zie je nou wel”, fluistert Willem in Peters oor. “Jongens, jullie zijn helden”, zegt de vrouw. “Dank u wel”, zeggen de jongens. “Ik ga meteen de krant bellen dat deze helden mijn hond hebben gevonden.”

Even later komt er een fotograaf naar de Westerkade gereden. “Zijn jullie de twee helden?”, vraagt hij. “Ja dat zijn wij, meneer.” De fotograaf maakt een foto waarbij de jongens de hond knuffelend vasthouden. “Dit komt in de krant, jongens!” “Oh leuk, dan krijgen wij vast heel veel kranten! Want onze vader is postbode en bezorgt die”, zegt Willem.

Even later varen de jongens weer met plezier op hun vlot . “Nou, dat was even bijzonder”, zegt Peter. "Ja zeg dat wel. Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!"

Plons!