Van Gouda naar Tibet Nils, Basisschool De Carrousel

Het begon allemaal in Gouda. Toen ik 11 jaar was, ging ik altijd pijpenkoppen zoeken in de weilanden van een boer. Ik ging er met mijn vriend naartoe, maar die boer zag ons en dacht natuurlijk dat we kattenkwaad gingen uithalen. Dus hij kwam met een knuppel en een waakhond achter ons aan. We renden weg maar zagen toen onze redding. Een regenpijp. We klommen op het dak via de regenpijp, alleen die boer zag ons en liep toen naar binnen. We dachten dat we vellig waren, maar hij kwam naar buiten met een ladder, dus we sprongen van het dak af en renden weg. En toen hij op het dak stond, waren wij al er vandoor. Daar waren we mooi vanaf gekomen.

Inmiddels werd ik steeds ouder. Ik wou wat meer van de wereld zien, dus ging ik reizen. Toen ik 22 jaar was ging ik naar Nepal. We gingen met een groep van 12 en vertrokken al snel naar Tibet. De meeste mensen waren wel aardig. Ja, de meeste. Want in de bus naar Tibet werd een van ons in elkaar geslagen door een paar mensen. Nou ja. Het was winter dus er lag veel sneeuw. Helaas begon het te stormen, want door nog meer sneeuw konden we niet meer verder en waren we gestrand. Na een uur lopen door de bergen kwam er een jeep. Maar er was plaats voor vier man, dus ik kon er niet meer bij.

We liepen steeds verder en het ging steeds harder sneeuwen. Het begon al donker te worden en het ging steeds slechter met mijn ademhaling. Die nacht dacht bijna iedereen dat ik het niet zou redden, maar toen ik ging slapen kreeg ik weer wat kracht en toen ik wakker werd lag ik in een bed en werd mij verteld dat we uiteindelijk opgehaald zijn door een reddingsteam.

Maar die verhalen zijn al lang geleden. Inmiddels heb ik twee zoons die hun eigen avonturen beleven.