Samma bij de VPRO Irene Klein Haneveld

We deden de introductie vanuit onze Goudse Bijbelshop Samma. Binnen een paar maanden werden we overspoeld met media aandacht. Over marketing hadden we niet nagedacht, maar er ontrolde zich een ongelooflijk marketingplan. Dat was nog voor de social media tijd. De lokale kranten schreven erover, de regionale kranten pakten het op en zelfs landelijke televisieomroepen raakten betrokken. We zochten het niet zelf op. Uiteraard waren we gewend bij vragen positief te antwoorden. Toen we een telefoontje kregen van de VPRO schrokken we toch wel.

In die tijd was de VPRO, veel meer dan tegenwoordig, een behoorlijk recalcitrante omroep. Zeker in de ogen van ons nette christenen. Het jongerenprogramma ‘De Bus’ waar ze ons voor vroegen was nou niet het meest deugdzame programma. Maar de jongedame die ons belde was heel aardig en we besloten met lood in onze schoenen op de uitnodiging in te gaan en met een groep jongeren een modeshow in de bus te houden. We hadden elkaar aangemoedigd om vooral onszelf te blijven, plezier te hebben en te vertrouwen dat het goed was. En het was goed, iedereen was respectvol en vriendelijk naar elkaar toe en we hadden dikke pret. Nu maar afwachten wat ze ervan zouden maken. Zoals verwacht, begon het programma pittig, een beetje cynisch, maar wel respectvol.

We werden direct na de uitzending gebeld door de vriendelijke dame van de VPRO. Of we het begin erg vonden. Nee, zeiden we, we hebben er hartelijk om gelachen. En ik maakte de grap dat onze achterban waarschijnlijk toch niet naar de VPRO zou kijken. Daar moest zij weer om lachen. Ik vertelde haar dat we er wel tegenop hadden gezien om naar de VPRO te gaan, niet wetend wat ze over ons zouden zeggen. Zij vertelde meteen dat zij er ook tegenop had gezien om een groep christenjongeren te ontmoeten. Het was het eerste item dat ze voor dit programma maakte. Zo zie je maar weer dat iedereen zich kan vergissen en dat bij een ontmoeting wederzijds respect altijd helpt.