Prettig wonen Lucy de Vries

Ik volg regelmatig cursussen, vroeger op de Werkschuit, daarna bij een kunstenaar en nu via de Garenspinnerij. Steeds cursussen tekenen en schilderen met verschillende materialen en onderwerpen, onder andere botanisch tekenen. Al vanaf het begin, bijna 20 jaar nu, werk ik als vrijwilliger in de tuin van de Hospice aan de Bloemendaalse weg. De tuin is pas nog op de schop gegaan. Ik vind het zo nog veel mooier, is er veel meer te zien in de tuin gedurende de seizoenen, er zit veel meer kleur in.

Ik heb altijd bijna fulltime gewerkt, de laatste periode 20 jaar als doktersassistente in een ziekenhuis in Rotterdam. Ontwikkelen van een echte band met Gouda is dan moeilijk. Toen ik pakweg 10 jaar geleden stopte met mijn werk, ben ik als vrijwilliger gaan werken in het Goudse ziekenhuis, op de eerste hulp afdeling. Zo geef ik wat terug aan Gouda voor de tijd dat ik hier woon.

De start was niet zo fijn. In een dure periode, 1979 en met een hypotheek met hoge rente van 13 procent kochten we een oud huis in de wijk Korte Akkeren, aan de Vorstmanstraat. We hadden vooraf nog geïnformeerd naar de situatie van de wijk, of koop verantwoord was. Al na twee jaar kregen we een brief dat de wijk, en ook ons huis, zou worden afgebroken. We hebben er uiteindelijk 4 jaar gewoond voor het zover was. We zijn er financieel nadelig uitgekomen. Met veel moeite hebben we als voorwaarde een goedkoop huurhuis kunnen bedingen, aan de Tweede Schoolstraat. Dat was een heel gezellige wijk met leuke buren. Later hebben we toch weer een huis gekocht in de Kadebuurt. Ik ken in Gouda nu onder andere via vrijwilligerswerk en cursussen volop mensen met wie je een praatje kunt maken.

Ik ben geboren in Groningen. Als ik daar ben, kom ik voor mijn gevoel thuis, daar voelt ‘t vertrouwd. Ik heb ook gewoond in Zeist, Utrecht en Oudewater. In Nieuwerbrug woonden we in een huurhuis in een deel van een oude boerderij. We moesten eruit en omdat vrienden die in een ander deel van de boerderij woonden al naar Gouda waren verhuist en daar enthousiast over waren zijn wij ook hier terecht gekomen. Een Gouwenaar zal ik echter nooit worden. Mijn man is qua werk gebonden aan Gouda, hij heeft hier een eigen bedrijf maar dat houdt ook een keer op. Half serieus, half schertsend zei hij laatst: “als er volop huizen in de Zuidplaspolder worden bijgebouwd gaan we hier weg.” Dan wordt het ons te druk. We wonen hier prettig. Maar je weet niet wat de toekomst brengt.