Pretpark LichtGewicht Qingyan

Daar was ik dan, 2051, ik stapte van de fiets af en de zoete stem van de helm zei: “Welkom in 2051, geniet van uw reis.” Ik keek rond en alles zag er gewoon uit, totdat ik een mevrouw zag die op haar horloge drukte waarna ze opeens weg was!! Ik zag een klein winkeltje dat er een beetje (oké dan, heel erg) aantrekkelijk uitzag, ik ging naar binnen maar het was veel groter dan dat ik dacht, het leek wel zo groot als een villa.

Ik wilde wat kopen maar toen kwam er een meneer aan en zei: “Hallo, wie ben jij?” Ik zei: “Qingyan”. De verkoper zei: ”Qingyan is mijn beste klant, maar zij is 39.” Ik vroeg nieuwsgierig: “Mag ik haar misschien ontmoeten?” “Natuurlijk,” zei de verkoper. Ze kwam binnen en keek naar mij: “Hé, jij lijkt op mij uit 2020 tot 2021.” Ik zei: ”Kan kloppen, want ik ben jou namelijk uit 2021!!” “Echt, eerst moet je het even bewijzen. Wanneer ben ik jarig?” “26 januari, je wordt 40, je bent geboren in 2012”, zei ik. “Wauw, jij bent mij dus echt, gaaf hoor”, zei Qingyan uit 2051.

Ze zei: ”Zullen we anders naar mijn huis gaan?” “Daar heb ik wel zin in”, zei ik. Ik zei gedag tegen de aardige verkoper die al die tijd netjes had gewacht en ging mee met Qingyan. Ze had een supermooie auto, een lichtblauwe Roadster Tesla! Tot mijn verbazing zaten er negen kinderen op de achterbank! Qingyan zei: “Dit zijn mijn negen kinderen: Mia, Maddy, Michael, Mitch, Merry, Milou, Max, Mila en Milan.” De kids keken me aan en zeiden tegelijk:” Jij lijkt op mammie maar dan véél jonger!!” Ik zei tegen de schattige kids:” Ja dat is ook zo, ik ben Qingyan van vroeger!!” “Wauw, wat leuk zeg!” zeiden de kinderen tegelijk.

Toen we bij Qingyan thuis waren zag ik iets wat leek op een diploma , ik ging wat dichterbij staan en las de titel: Qingyan is de eerste die een pretpark op de maan opent, LichtGewicht. Wow, dat ik later een pretpark op de Maan open!! Ik keek nog wat rond. Ik zag nog wat coole aspecten hangen zoals: Mooiste ballerina van 2051. Toen vroeg Qingyan of ze mij naar de winkel zou brengen, ik vond het goed.

Toen gebeurde er iets super gaafs! Ze drukte op haar horloge en er kwam een galaxy-achtig portaal tevoorschijn! Zo cool!! Ze zei: ”Gasten mogen eerst.” Ik vroeg:” Uh, hoe voelt het?” “Oh, het voelt alsof je in een octopusattractie zit”, zei ze. Ik stapte in het portaal en het voelde alsof je rond werd gezwaaid door de octopus … En weg was het gevoel. Ik stond opeens recht tegenover de knalgele voordeur! Qingyan was er ook bij, maar ze was op de trap geland en er vanaf gevallen!! Ik zei:” Au! Pijnlijk!!” Qingyan zei: ” Ja inderdaad pijnlijk, maar het is niet erg hoor, ik ben toch al een wezen parachutespringen en op mijn hoofd geraakt!!” “Oeh, nog pijnlijker, maar goed, je hebt het tenminste overleefd!!”, zei ik. “Ja, behalve dan dat ik mijn hersenen heb laten vernieuwen”, zei Qingyan.

Ik deed mijn schoenen aan en stapte samen met Qingyan de auto in. Toen zei ze: ”Oh oeps, ik ben mijn jas vergeten, blijf jij zitten, ik haal hem heel even.” Het was al donker dus ik zag niet veel, totdat ik iets in de achterruit zag rennen. Ik dacht dat ik even de weg kwijt was omdat het zo’n leuke dag was, maar toen zag ik het weer! Qingyan kwam de Tesla binnen en ik zei meteen toen ik haar zag: ”Ik zag daar iets heen en weer flitsen!” Qingyan zei:” Maak je niet druk, het is Max maar, hij probeert altijd mensen die op bezoek komen te laten schrikken met zijn supersnelle lichtgevende schoenen.” “Pfieuw, ik dacht echt dat het een monster was”, zei ik. Qingyan zei: ”Het is eigenlijk ook een monster! Nou ja, een monstertje dan. Max is het monstertje van het gezin!”

Toen we bij de winkel waren zette ze me af en riep: ”Dag Qingyan! Morgenmiddag kom ik je halen!” “Doei, tot morgen!”, riep ik. Ik ging de winkel binnen maar het was helemaal donker, ik hoorde vreemde geluiden en gebonk, het licht knipperde. De klokken liepen, TIK, TAK, TIK, TAK. Toen ging het licht opeens helemaal aan, de man van de winkel kwam binnen en zei: ”O nee hè, heb ik je laten schrikken? Het spijt me vreselijk, ik was alleen aan het oefenen met mijn Halloweenversieringen en -geluiden. Je weet wel, 31 oktober!! Ik heb er zo’n zin in!!” “Ja, ik snap je enthousiasme, ik heb er ook zin in!!”, zei ik. De man vroeg: ”Trouwens, jij had nog een gouden fiets mee toch? Ga een rondje fietsen, dan voel je je misschien minder geschrokken.” “Hmm, goed plan, ga ik doen!! Oké, dan ga ik maar een rondje fietsen. Doei!”, riep ik.

Ik pakte mijn fiets en fietste weg, ik zag een skatebaan, en aangezien mijn fiets sportief was, ging ik er maar naartoe. Mijn lampen waren helemaal toppie, dus ik ging van het heuveltje af, hij ging sneller en sneller: “Woehoe!! Dit is fantastisch!”, riep ik. Opeens hoorde ik de zoete stem van vanochtend: ”Uw tijd is voorbij, ik breng u nu terug naar 2021. Ik hoop dat u heeft genoten! “ Opeens zag ik een flits, ik fietste langzaam naar beneden, “Huh? Waar ben ik, h-het lijkt op Gouda in 2021!! Ik ben weer thuis!!” Het was stil en de klokken luiden, DING, DONG, DING, DONG. Ik fietste naar mijn huis en de zoete stem zei: “Helaas is uw reis voorbij, alles is weer zoals het was zet de helm af en je zit weer in je huis.” Ik zette de helm af en inderdaad, ik was opeens in huis. Het was leuk om in 2051 te zijn.