Hulp in de huishouding Jannie Pruisen

Ik was er nog maar net een paar maanden in dienst toen ik al mee mocht naar Portugal, om op de kinderen passen. Alle drie de kinderen waren daar op een avond ziek. De zoon van 2 jaar huilde om zijn moeder, de andere van één jaar had kroep en de oudste, een dochter had, denk ik, wat verkeerds gegeten. Ik was een meisje van 18 en mevrouw en meneer waren uit eten, maar waar? Ik wist even niet wat te doen. ‘Rustig blijven’, zei ik tegen mezelf, ‘de kinderen mogen het niet merken dat ik onzeker was’. Dat lukte, en met o.a. voorlezen en een bad knapten de kinderen gaandeweg weer op. En ik kreeg een pluim de volgende dag dat ik het zo goed had gedaan.

Eerst werkte ik bij een ander echtpaar, aan het Van Bergen IJzendoorn Park. Die hadden geen kinderen. Via via hadden ze vóór ik het zelf kon vertellen al gehoord dat ik elders had gesolliciteerd. Dat werd me niet in dank afgenomen. Ik kreeg meteen de opdracht om alle kristallen lampen steentje voor steentje af te nemen met spiritus, van die lucht word je echt niet lekker. Schoonmaken ging toen trouwens heel anders dan nu: zilver met de hand poetsen, biezen tegels helemaal nat maken. Niet iedereen snapte hoe het moest. Zo had een schoonmaakster eens alle wijnflessen lekker in het water gelegd omdat ze zo stoffig waren. De etiketten waren helemaal losgeweekt.

Die eerste mevrouw waarschuwde me dat ze bij Bouwmeester wel 3 katten hadden. Toen ik er begon bleek dat helemaal niet te kloppen, waarschijnlijk had die mevrouw de kinderen bedoeld. En dat vond ik juist zo leuk aan die nieuwe baan, dat ik ook met de kinderen mocht werken. Ik heb het bij de familie altijd heel goed naar mijn zin gehad. Toen ik met pensioen ging hebben ze een groot feest voor me gegeven. Ik mocht al mijn vriendinnen uitnodigen, er was champagne.

Mijn broer en ouders zijn ondertussen overleden, mijn schoonzus woont in Moordrecht en verder heb ik geen familie. Maar in Gouda heb ik het heel gezellig. Dat moet je zelf organiseren. Vaak ga ik met vriendinnen een kopje koffie doen of lekker lunchen. En misschien dan nog een wijntje na. Op mijn balkon hangt voer voor de vogels. Ieder jaar zit in het nestkastje een nestje vogeltjes. Ik geniet van mijn appartementje. Lekker de stoelen eens goed in de was zetten. Dat is wel een werk, het zweet staat erbij op mijn rug maar naderhand is het toch een soort kicken. Alles weer netjes. Ik wandel wat en ik fiets, ik verveel me nooit. Ook nu ik met pensioen ben doe ik nog wel eens wat voor iemand van de familie. Op de kinderen van de dochter van mevrouw en meneer passen bijvoorbeeld. Dan maken we er weer wat gezelligs van.