Eten van het schoolplein Corinne Veraart

Ik heb als een van de deelnemende ouders de ‘wormenbak’ geïntroduceerd. Een deel van het GFT dat overblijft uit de lunchtrommeltjes gaat in een grote bak. Dat wordt verwerkt door wormen en wordt vruchtbare aarde.

De kinderen worden zich meer bewust van wat ze eten, want sommige etensresten zijn te bewerkt om zo te composteren. Ze zijn gefascineerd door de dieren die zo klein zijn en zoveel kunnen. Sommigen kijken naar het gefriemel en nemen ze op hun handen. Anderen kijken wel, maar vinden ze eng.

Er valt ook voor mensen veel te eten in de natuur. Maar de kennis over wat eetbaar is, is grotendeels verloren gegaan. Samen met John van Dijk heb ik op een hectare land in Oudewater het voedselbos Gedeelde Weelde gerealiseerd. We willen daar die kennis weer ontdekken en daarmee Gouda inspireren om stukken groen als voedselbos in te richten. De Carrousel en Openbare school Vindingrijk hebben nu al op hun speelterrein stukjes Gouds voedselbos. Een voedselbos van pakweg dertig vierkante meter is in principe robuust van zichzelf. Maar op een schoolplein is het nog niet zo gemakkelijk.

Na de aanplant moet het onderhouden worden, want dan is het nog kwetsbaar. Kinderen willen er tegelijkertijd ook in spelen. Het is niet vergelijkbaar met een schooltuin. Het voedsel groeit in gevarieerde natuur, niet keurig in geordende rijtjes, zoals in een moestuin. Alles wat er staat, bloemen en blaadjes, is te eten, en alles heeft een eigen smaak. De kinderen leren dat op juist díe plek op het schoolplein eetbare planten staan. Er zijn ook leskaarten gemaakt, zelfs met recepten. Als ik bezig ben met onderhoud komen er vaak kinderen op me af. Ze willen weten wat er gebeurt en helpen soms mee. Ze leren begrijpen wat insecten er doen en dat je niet bang voor hoeft te zijn voor die beestjes. Kinderen die kennis bijbrengen en ze leren dat duurzaam zijn bij hen hoort, dat is wat mij drijft. En dat je er zo vrolijk van wordt als je ermee bezig bent.