Emancipatie Carla Weller

Ik zet me al jaren in voor de belangen van mensen met een beperking in Gouda. Vanuit o.a. de Goudse Adviesraad voor mensen met een Beperking en de Goudse Cliëntenraad wil ik een luis in de pels zijn.

Veel organisaties en mensen zien mensen met een beperking als een groep waarvoor “gezorgd” moet worden, die “kwetsbaar” zijn. Ik herken mijzelf als krachtige, actieve en eigen regie voerende burger, vrouw en echtgenote hier helemaal niet in! Mensen met een beperking willen gezien worden als gelijkwaardige burgers die kunnen participeren in de maatschappij, net als ieder ander.

Toch moet je iedere keer weer op de trom slaan en van je laten horen: ‘Hallo, wij zijn er ook! We zijn mensen die een bijdrage kunnen leveren, burgers met burgerrechten, we willen meedoen!’

Mensen met een beperking als zorgobject, dat beeld blijft zo vastzitten! Zowel in beleid als in de media, ook in Gouda. Vaak worden woorden gebruikt zoals ‘mindervalide’, of ‘hulpbehoevend’, ‘rolstoelafhankelijk’ . Laten we met deze onbedoeld vooroordeelbevestigende woorden nou eens ‘n keer stoppen!

Mensen met een beperking zouden in de maatschappij en in de media veel meer zichtbaar moeten zijn, niet vanwege hun handicap of als mensen om voor te zorgen, maar als moeder, student, vrijwilliger etc. die een verhaal te vertellen hebben. Vandaar dat die nominatie van “Heldin voor Gouda” ook zo belangrijk was. Dat ik gebruik maak van een rolstoel speelde daarbij geen enkele rol. Ik werd uiteindelijk niet de winnaar, maar het was goed om zo zichtbaar erkenning te krijgen voor mijn strijd voor de emancipatie van mensen met een beperking. Ik blijf op de trom slaan!