Een Marokkaanse Goudse Gigant Abdellah Laaguili

Natuurlijk voel ik me ook heel erg vereerd. Het was ook zo leuk om mee te maken. Ze hebben mij zo goed nagemaakt en ik ben er trots dat ik er naast mocht lopen. Ik ben een van de eerste Marokkanen die naar Gouda kwam en die ook nog actief is. Veel mensen kennen mij en ik zet me ook graag in voor Gouda. Ik was 40 jaar bestuurslid van moskee Nour op de Raam en nu nog steeds adviseur. De moskee staat midden in de wijk en we willen meer zijn dan alleen een gebedshuis.

Van 1999 tot 2015 waren we elke avond aan het surveilleren; het was echt een moeilijke tijd. Zo begonnen we met de buurtvaders. Er was veel werkloosheid en discriminatie en we hadden veel last van hangjongeren. Wij vonden als moskee dat we zelf moesten participeren hierop en zo waren we heel actief. We organiseerden bijvoorbeeld ook huiswerkbegeleiding. We hadden wel 160 leerlingen, jongens en meisjes. Ook ondersteunden we de ouders hoe ze konden bijdragen en hielpen met brieven lezen, boeken bestellen enzovoort.

We werkten samen met de VU in Amsterdam. Die stuurde altijd twee studenten die ons ondersteunden. De resultaten van de leerlingen waren echt heel goed. Veel leerlingen konden daarna doorstromen naar het HBO. We werkten mee aan onderzoeken voor de Universiteit en spraken in binnen- en buitenland, samen met de antropologen Martijn de Koning en mevrouw Bartels. Moskee Nour wordt nog regelmatig in het buitenland genoemd als voorbeeld. We vinden dat we zelf verantwoordelijkheid moeten nemen voor landgenoten. Op een gegeven moment heeft de gemeente veel taken over genomen en zijn de buurtcentra gekomen. Ik ben blij dat ze er zijn, maar het was zeker niet gemakkelijk. Wij kenden bijna iedereen en dat maakte het veilig voor veel mensen.

Het is belangrijk dat we elkaar leren kennen en zien dat we gelijk zijn. Ik ben met burgemeester Cornelissen ook naar Marokko geweest. Ja, eigenlijk overal waar er iets te doen valt over en voor immigranten ben ik betrokken. En ja daarom ben ik denk ik ook nu gekozen voor deze prachtige gigant. Maar ik wil eigenlijk nu ook wel een beetje uitrusten, ik ben 74 ondertussen.

Ik hoop dat er over 50 jaar jongeren ons voorbeeld hebben gevolgd en we samen hand in hand gaan. We hebben een rijke geschiedenis en zijn allemaal inwoners van Gouda. Ik hoop echt dat het er straks niet meer toe doet welke achternaam of huidskleur je hebt. Ik dank mijn vrouw voor alle tijd die ze mij gaf om mijn werk te kunnen doen en tot steun was voor onze vier kinderen. Ze is misschien minder zichtbaar dan ik maar zonder haar geen Gigant.