De kracht van So What Bram Talman

De jongeren van So What voorzagen problemen. Er wordt daar nu eenmaal harde muziek gespeeld. Geen probleem voor de bedrijfjes, maar de verwachting was dat bewoners van de nieuw te bouwen appartementen lawaaioverlast zouden ervaren.

Er werd overleg gevoerd met de gemeente over aanpassing van de plannen, maar dat had weinig resultaat. Het bestemmingsplan werd gewijzigd om woningen mogelijk te maken. De jongeren van So What, allemaal pakweg 20-jarigen, zijn naar Gedeputeerde Staten gestapt. Ze maakten gebruik van hun rechten.

Het resultaat van die actie was dat het appartementencomplex verder weg werd geplaatst. Aan de zijkant van So What is een geluidssluis gekomen. Op kosten van de gemeente is daar een dikke isolatielaag aangebracht. Er mag in de isolerende muur echt geen spijkertje worden geslagen, want dan is het geluidsdempende effect meteen weg. Met een geluidsdichte deur kom je in een open ruimte waar artiesten via een trap naar boven kunnen. Dankzij de actie van de jongeren blijft het geluid binnen en gaat het niet richting de appartementen.

In termen van So What ben ik met mijn 39 jaar ‘antiek’. Als vrijwilliger ben ik er ongeveer twintig jaar actief geweest in de communicatie, in het bestuur en in de programmering. Ik zit nu in de commissie ‘Wijlen’. Allemaal oud(e)-vrijwilligers, die gevraagd en ongevraagd advies kunnen geven. Je hebt ervaring opgebouwd in hoe zaken werken, je kunt meekijken met grote beslissingen. Mooi om te doen. Maar het bestuur neemt de besluiten en runt het poppodium, samen met alle andere jonge vrijwilligers. Dat is de kracht van So What.