#518
De honderdjarige dame die ooit een slagerij had Truus Opschoor-Goudriaan
Dit verhaal is geplaatst in de categorie bedrijvigheid, personen & verenigingen.
Alle categorieënHonderd jaar geleden werd ik geboren in Ouderkerk aan den IJssel. Ik woon pas sinds vier jaar hier in Gouwestein, omdat het thuis echt niet meer ging. Ons gezin was – zeker voor die tijd – vrij klein: ik had één oudere en één jongere broer. Mijn vader was timmerman, mijn moeder huisvrouw. Zo ging dat toen hè.
Ik weet nog wel, als het ’s winters gevroren had, dan gingen we schaatsen met mijn vader. Hij maakte dan een lange stok, en daarmee zwierden we met zijn vieren over de poldersloten. Helemaal naar Gouda! Dan dronken we wat op de Markt, kochten een doosje stroopwafels voor moeder, en dan ging het weer naar huis. Zulke winters heb je nu niet meer …
Slagersvrouw
Later trouwde ik met een slagerszoon, van slagerij Opschoor in Krimpen. Mijn man was een echte vakman: hij slachtte zelf, maakte zijn eigen worsten. Dat deed ik allemaal niet, ik stond gewoon in de winkel en verkocht het vlees. Het was een druk leven, zeker met de drie kinderen erbij: ik stond om 4 uur ’s morgens al op. Maar ik deed het graag en had veel contacten.
Geen opvolger
Onze slagerij was een echt familiebedrijf; het heeft ruim 135 jaar bestaan. Helaas wilden onze dochters de zaak niet overnemen, dus hebben we die uiteindelijk van de hand gedaan. Ach, zij hebben het ook goed gedaan hoor. En ik heb nu ook zes kleinkinderen en twaalf achterkleinkinderen. Het is wel jammer dat ik die al een tijd niet gezien heb, nu met dat corona. Wie weet binnenkort weer, nu de regels soepeler worden.
Dit verhaal werd met een ganzenveer opgeschreven tijdens de Gouda750-verhalenmiddag Terug naar de middeleeuwen.