Burgemeestersdromen Burgemeester Pieter Verhoeve

Nu is Pieter de burgemeester van Gouda. “Gouda vond ik vroeger al een gave stad, toen ik hier studeerde. En zelfs daarvoor, toen ik vanuit Bleskensgraaf ‒ waar ik opgroeide ‒ regelmatig in Gouda kwam. Toen ik als burgemeester werd geïnstalleerd heb ik gezegd dat Gouda voor mij een stad is om van te dromen. Dat is nog steeds zo. Gouda heeft een bijzondere uitstraling die je vooral voelt in bepaalde gedeelten in de stad: als ik achter de Sint-Jan loop, op de Westhaven ben of op de Markt sta.”

De burgemeester vindt Gouda een stad met wereldklasse. “Op vakantie in Italië reed ik met mijn gezin anderhalf uur om een historische stad te bezoeken. Na een uurtje hadden we het weer gezien. Dan kom ik terug in Gouda en zie ik dat we minstens zoveel moois hebben: de historische binnenstad, een goede schouwburg, een mooi museum, de Garenspinnerij. Dat kunnen we echt beter uitleggen.”
Pieter Verhoeve noemt het de ‘kapsonesstrategie’. “Laat zien dat je blij bent dat je hier kunt wonen, dat je trots bent op de stad.” Dat gaat niet zonder slag of stoot, want Gouda is compact en divers. “Dat betekent soms dat bewoners wat bovenop elkaar zitten. Als ze het niet eens zijn, hebben ze de neiging om niet meer samen op te trekken, maar een eigen eilandje met bondgenoten te vormen. Met al die verschillende mensen is saamhorigheid creëren een hele klus. Al die eilandjes zouden meer verbinding met elkaar kunnen krijgen. Van coalities naar allianties.”

Elkaar opzoeken, in gesprek blijven en samenwerken – al heb je niet dezelfde denkbeelden – staat centraal voor de burgemeester. Hij wil zich dan ook als een ‘aanklampbare burgemeester’ opstellen. Pieter Verhoeve verduidelijkt: “Het eeuwenoude gedachtengoed van Erasmus, Vranck en Coornhert, dat je mag denken en geloven wat je wilt, kun je ook laten zien in je gedrag. Tolerantie gaat niet vanzelf. Het kan pijn doen; het gaat over dulden, accepteren en incasseren. Dat kost tijd, moeite en geld en is de inspanning meer dan waard. Vrede stichten is het mooiste wat er is.”

Verhoeve heeft duidelijke wensen voor de stad. Heel praktische, zoals een station in het westgebied van Gouda om mensen te verleiden uit de auto en in de trein te stappen. En, doordenkend op die vrijheid van consciëntie, van Gouda een stad maken die ook de kwetsbare bewoners ondersteunt. Hij constateert bezorgd dat bijvoorbeeld het aantal daklozen de laatste jaren is toegenomen. “De meerderheid bepaalt niet alles, we moeten met ieders belangen rekening houden. Juist ook dwarsdenkers met een andere mening dan de meerderheid kunnen echt iets toevoegen. Vernieuwing komt door dwarsdenkers. Anders wordt het ‘koekoek één zang’. Dat oude Goudse denkbeeld, vrijheid van consciëntie, is springlevend en dat moeten we blijven verbinden aan Gouda, voor alle bewoners.”

Pieter Verhoeve relativeert ten slotte: “Een burgemeester is een passant, die rol moet je ook weer niet overschatten, ik ben hier niet de baas.” Ondanks die realisatie zet hij zich vol overgave in als burgemeester met zijn wensen voor en dromen over Gouda.