Bruggen bouwen tussen werelden Chahida el Mossaoui

Nadat ik in Gouda ben komen wonen, ongeveer veertig jaar geleden, heb ik meegewerkt aan veel initiatieven in de stad. Ik ben begonnen bij het buurthuis Nieuwe Park, heb meegedraaid in De Speelwinkel, ben vrijwilliger geweest bij de Stichting Release, betrokken bij Gouwe Dialoog en nog veel meer. Via al die activiteiten ben ik in Gouda aan mijn sociale contacten en mijn netwerk gekomen.

Vijftien jaar geleden werd ik vrijwilliger bij de organisatie KernKracht die opkomt voor mensen met een psychische kwetsbaarheid. Dat werk bestond aanvankelijk simpelweg uit mappen opruimen en kopjes koffie drinken met cliënten. Ik wilde van daaruit op zoek naar betaald werk maar dat is er niet van gekomen. Het werk bij KernKracht is nu heel anders. Ik ben er ‘informeel onafhankelijk cliëntondersteuner’ wat wil zeggen dat ik als vrijwilliger de belangen van de cliënt in de gaten houdt. Ik sta naast de cliënt en werk vanuit de levenservaring die ik heb opgebouwd en de opleidingen die ik in de tussentijd heb gevolgd. Ik hoef geen oordeel te hebben, alleen maar bij te staan. Mensen in alle culturen hebben vergelijkbare problemen bij het functioneren in de samenleving, het goed omgaan met je eigen gezin, je kinderen en familie. Vanuit mijn sociale omgeving ken ik uit de praktijk de problemen waar cliënten van KernKracht mee te maken hebben.

Ik val op want ik ben een Nederlandse moslimvrouw met een hoofddoekje en ik zeg waar het op staat. Ik heb kennis van de Marokkaanse cultuur én van de Nederlandse. Ik schaam me niet om onderwerpen aan te snijden waar in de Marokkaanse cultuur niet open over kan worden gesproken. En ik kan bepaalde gedragingen over en weer beter interpreteren. Mijn werk zit er niet altijd op als ik mijn uren heb gedraaid want ik leef daarna ook weer middenin een deel van mijn doelgroep, die Marokkaanse gemeenschap. Ik kom altijd wel iemand tegen die hulp nodig heeft. Door te kunnen doorverwijzen naar het spreekuur van Kernkracht houd ik mijn grenzen in de gaten en ga ik niet privé ook nog eens mensen helpen. Bovendien: als ik weer eens aan een project meedoe zit ik daar wel in een bepaalde functie, als medewerker van Kernkracht. Dan wordt er soms toch beter geluisterd.

Ik zat ook in de groep die de Toekomstvisie 2030 van de gemeente geformuleerd heeft. Daar werd geponeerd dat Gouda een tolerante stad is. Dat werd gelukkig door iemand anders in twijfel getrokken. Als ik dat in zo’n setting doe wordt er al gauw gedacht ‘daar heb je haar weer’. Een tolerant Gouda is mijn droom maar daar zijn we nog lang niet. Er zijn nog steeds bevolkingsgroepen waarop wordt neergekeken. En misschien is ‘tolerant’ ook niet het juiste woord, dat heeft iets van ‘langs elkaar heen zonder elkaar in de weg te zitten’. Ik wil de verschillende werelden die allemaal in Gouda te vinden zijn juist bij elkaar brengen, bruggen bouwen. Nog steeds mengt het niet goed met elkaar. Samenbrengen kan door activiteiten te organiseren, mensen aan elkaar te verbinden. Ook de tijd moet zijn werk doen. Ik voel me verplicht eraan te blijven werken, voor de volgende generatie.