Wonen in een zwembad Bas Landweer

In mijn elfde levensjaar kwam ik in Gouda wonen. Mijn vader zag hier al dat water en stelde me een ultimatum: je haalt je zwemdiploma binnen een half jaar of haal ik je van judo af. Nu was judo begin jaren 60 dé sport, omdat Anton Geesink triomfen boekte op onder andere de Olympische spelen. Ik haalde binnen vier maanden mijn A-diploma, in het Spaardersbad aan de Van Itersonlaan. Daarna heb ik jaren niet meer gezwommen. Pakweg tien jaar later ben ik uit Gouda vertrokken.

Vanuit Hillegom ben ik toch weer in Gouda terechtgekomen. Het was de wens van mijn vrouw om in een oud pand te gaan wonen, mijn dochter woont hier en mijn schoonouders wonen in de buurt. Toen het Spaardersbad werd verbouwd tot woningen zijn we gaan kijken. Het voelde meteen goed, al was nog niet goed te zien hoe het zou worden. Het is geen gewoon appartement. In de woonkamer staan ijzeren balken bovenop blokken met de originele zwembadtegeltjes. Op één ervan staat nog de diepte van het bad aan die kant: 90 cm. De balkons van de appartementen hangen boven de zwembadbak. Waar de kleedkamers waren, zijn nu de slaapkamers. Elk appartement is anders.

Waar ooit het water was, is nu een binnentuin met ook daar nog de originele tegeltjes op de vloer. De haak die de badmeesters gebruikten, soms niet zachtzinnig, hebben we uit de rommel van de verbouwing gehaald. Tijdens het bezoek op Open Monumentendag is deze zichtbaar opgehangen. Dat bracht bij de bezoekers veel herinneringen boven. Zo heel af en toe staat er nog wel eens iemand met een zwemtas voor de deur. Wie namelijk googlet op ‘Spaardersbad openingstijden’ en niet goed kijkt, heeft soms niet door dat het gaat om een van de drie zwembaden van het relatief nieuwe Groenhovenbad.
Mijn zwemdiploma heb ik teruggevonden. Dat hangt nu ingelijst in de hal.