#748

We schreven geschiedenis, letterlijk Cathalijne van Oort

Mijn Goudse Verhaal begint midden in de pandemie, in april 2021. Ik wachtte in de Chocoladefabriek op een vriendin toen ik de folder zag liggen: Goudse Verhalen zocht vrijwilligers die verhalen wilden ophalen. Laat dat nu preciés zijn wat ik zocht!

Een jaar eerder was ik weggegaan bij mijn laatste werkgever, waar ik jaren als tekstschrijver en webredacteur gewerkt had. Ik wilde nu verder als zelfstandig tekstschrijver, maar was de droge, zakelijke teksten zat. Wat ik wilde, was mensen spreken, hun verhalen vastleggen. Precies waar het ook bij Goudse Verhalen om draaide.

Ooggetuigen van de geschiedenis

Na een uitgebreide en gezellige kennismaking met Ginetta Blokzijl, de coördinator van het Goudse Verhalenproject, ging ik aan de slag. Ik zocht de stadsbeiaardier op en de eigenaar van Grand Café Central. Ik verwerkte de spannende verhalen die de Goudse schoolkinderen inleverden. Ik sprak kwieke ouderen, krasse hoogbejaarden en diamanten bruidsparen. Velen van hen hadden zoveel te vertellen dat we er meerdere Goudse Verhalen van konden maken. Meneer Hofstede alleen al was goed voor twaalf verhalen!

Ik merkte al snel dat ik een voorkeur had voor die verhalen over vroeger. Je kunt een boek lezen over de oorlog of over Gouda in de jaren 50. Maar dat haalt het niet bij de ooggetuigenverslagen van degenen die zelf ternauwernood het bombardement op het station hebben overleefd. Bij de verhalen over de stijfselbaan, waar velen hun man of vrouw leerden kennen. Of bij de memoires van stadsbeiaardier Maria Blom, waarin ze vertelt hoe zij de bevrijding beleefde. Die laatste tekst heb ik echt met tranen in mijn ogen zitten bewerken.

Het leven anno 2022

Met onze verzameling Goudse Verhalen hebben we letterlijk geschiedenis geschreven. Die 750 inkijkjes in de levens van gewone en bijzondere Gouwenaren beschrijven een hoofdstuk in de geschiedenis van onze stad. Toekomstige stadgenoten lezen in onze Goudse Verhalen hoe het was om hiér nú te leven. Ze lezen wat we deden en wat we samen hebben meegemaakt. Zo geven wij Gouda door.

Het jagen gaat door ...

En de wijze les? Elk verhaal telt, hoe groot of hoe klein ook. Iederéén heeft ten minste één verhaal dat het waard is om te worden doorgegeven. Zulke verhalen inspireren en laten ons van en over elkaar leren. Mijn richting is nu duidelijk: ook nadat het project Goudse Verhalen afgesloten is, blijf ik op verhalen jagen.