#323

Waterpolospeelster van de twintigste eeuw Ton van Wieringen

Lienekescoort2 Feb1985 De Futen Droog

Dit verhaal is geplaatst in de categorie sport, spel & recreatie, personen & verenigingen.

Alle categorieën

De erelijst van Lieneke van den Heuvel (57) is bijzonder lang. Voor Oranje kwam ze zo’n driehonderd keer uit. Vanaf 1980 werd drie keer de Fina World Cup veroverd, drie keer de Europese titel en twee maal de Europa Cup. Met DONK werd Lieneke zeven keer Nederlands Kampioen, met het Zaanse Nereus één keer.

In 1999 werd Lieneke tot waterpolospeelster van de eeuw uitgeroepen. Ook ontving ze een lintje als Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Ze is 32 jaar getrouwd met Hermine Perik (57) die ook haar sporen verdiende in het waterpolo.

Honkvaste Van den Heuvel maakte een uitstapje van één seizoen (1988-1989) naar Nereus. “Hermine en ik wilden in één team spelen,” legt Lieneke uit. “Dat kon toen bij DONK niet omdat Marian Walthie het doel zeer goed verdedigde. Met Nereus pakten we de titel. Omdat Walthie stopte, keerden we in 1989 terug bij DONK. Toen werden we opnieuw kampioen.”

Niet naar VS

Vader Ab van den Heuvel spoorde zijn kinderen aan om te gaan sporten. Zelf deed hij aan gymnastiek, atletiek en voetbal. Lieneke en Hermine zijn vaste bezoekers van het Groenhovenbad wanneer Widex GZC DONK competitiewedstrijden speelt. Lieneke kreeg de kans om in de Verenigde Staten te spelen, maar bleef in Gouda. “Dat was niks geworden,” zegt ze nu. “Ik zou heimwee naar de familie hebben gekregen. Tegenwoordig kun je rondkomen in het buitenland, maar toen niet.”

Vliegangst

Had Van den Heuvel geen vliegangst gehad, dan was haar aantal interlands nog groter geweest. Die vliegangst had ze eerst niet, maar die kreeg ze na een onprettige ervaring in de lucht. “Ik ben in Australië en Nieuw-Zeeland geweest,” laat ze weten. “In 1998 werd ik teruggehaald bij Oranje. Met de bedoeling het team te versterken voor de Olympische Spelen van 2000 in Sydney. Het lukte me echter niet, zelfs met therapie, om van de vliegangst af te komen. Daardoor haakte ik in 1999 af. Ook omdat spelsystemen me beperkten. Ik kon mijn frivole spelstijl minder goed ontplooien. Dat ik niet deelnam aan de Olympische Spelen, spijt me achteraf niet. Voor de NOS verzorgde ik in Hilversum het commentaar met Umberto Tan bij het duel om de derde en vierde plaats. Nederland werd vierde.”

Frivole stijl

Haar afscheid als actief speelster bij DONK kwam in mei 2001. Ze speelde dus bijna tot haar veertigste. Van den Heuvel kreeg met vele coaches te maken. Met de succesvolle bondscoach Robin van Galen en zijn vrouw Marjan op den Velde – woonachtig in Reeuwijk – bouwde ze een vriendschapsband op. Robin en Marjan hebben DONK in hun hart. In het lijvige boek ‘De Top 500, de beste Nederlanders van de 20e eeuw’ is een pagina aan Lieneke van den Heuvel gewijd. Schrijver Harry Vriend roemt vooral haar spelinzicht. ”Ja”, zegt ze. “Dat was inderdaad een sterk punt van mij, naast het frivole, uitdagende, verrassende spel. Ik stimuleerde de andere speelsters en had scorend vermogen. Een lenig lichaam was daar debet aan. Mijn turnverleden hielp daarbij. Met veel plezier denk ik terug aan het Spaardersbad en aan het Torenbad in de openlucht. Daar is het allemaal begonnen.”

Dit verhaal komt uit de verzameling van Gouda Sportstad.