Van Kootens Smulpaleis Han Breedveld

Ik was vaak bij Van Kooten te vinden. Bij tijd en wijle had hij een jonge geit aan zijn fietsenrek gebonden, die ik dan gras voerde en aaide en vertroetelde zodat het beest om mij bleef mekkeren, nog uren nadat ik naar bed was gegaan. Maar de volgende ochtend was het stil bij het fietsenrek, omdat Van Kooten intussen mijn geit op zijn menu had geplaatst. Ach, dat waren zware dagen waarop ik somber naar school slenterde en over de dood nadacht.

Maar behalve een beest was Van Kooten ook een ondernemend man. In februari 1956, toen het zwaar had gevroren en de IJssel dicht lag, organiseerde hij een complete markt aan de Veerstal. Hier werden de Rotterdammers ontvangen die op de schaats, struikelend en vallend over de vastgevroren schotsen van de rivier, naar Gouda waren gekomen. Ze konden er de erwtensoep en de anijsmelk van Van Kooten kopen, de jenever van kroegbaas Hortensius en de Goudse pijpen uit de winkel van de gezusters Den Hollander. De Rotterdammers maakten die pijpen vast op hun mutsen en truien en probeerden ze vervolgens ongebroken weer naar Rotterdam te schaatsen.

Ook mijn vader, die oorspronkelijk uit Krimpen kwam, schijnt het een keer gelukt te zijn om deze schaatstocht te volbrengen. Maar hij had daar geen belangstelling meer voor. Hij had een bijt in de rivier gehakt en zat daar in zijn jekkerse jas, te midden van de gehaaste Rotterdammers, geduldig te wachten tot hij beet zou krijgen.

Van Kooten intussen liet niets ongemoeid om van deze gebeurtenis een feest te maken. Hij huurde zelfs een geluidsinstallatie waarop hij, tussen het aanprijzen van zijn waren door, schettermuziek afspeelde. Nooit eerder had ik zo’n geluidsinstallatie gezien en zulke schettermuziek gehoord.

Bij Van Kooten heb ik ook voor het eerst televisie gekeken. Het waren de Wereldkampioenschappen Voetbal van 1958, waar Brazilië kampioen werd. Van Kooten was zo gastvrij om daar ieder uit de buurt voor uit te nodigen. Het was een miniem toestel en het beeld was buitengewoon slecht, zodat je de bal nauwelijks kon onderscheiden. Maar voor ons was dit van geen belang. Wij zaten naar een wereldwonder te kijken.