Van foto’s naar een boek vol verhalen Theo Lucas

In de krant stond dat het Sint Jozefpaviljoen een nieuwe bestemming kreeg. Ik ben meteen gaan praten met de projectleider. Zo mocht ik – met stevige schoenen aan en een helm op – regelmatig het gebouw in om foto’s te maken.

Het Sint Jozefziekenhuis is eind 19^e eeuw begonnen als rooms-katholiek Sint Josephs weeshuis op de Hoge Gouwe. In die tijd van verzuiling had je een openbare, protestante en rooms-katholieke versie van alles. Dus toen andere zuilen ziekenhuizen hadden kon de katholieke tak niet achterblijven. Dit werd opgevat als een taak van het weeshuis. Door enkele pastoors werd grond aangekocht aan de Graaf Florisweg en daar werd het katholieke ziekenhuis gebouwd.

Tijdens het fotograferen van de transformatie van het ziekenhuisgebouw kwamen er verhalen los van mensen die daarvan hoorden. Van veel kanten kreeg ik materialen en tips. In het streekarchief bleken jaargangen van het personeelsblad te zijn bewaard. Ik kreeg een kopie in handen van het handgeschreven dagboek van de zusters. Tijdens het bombardement op het gebouw in de Tweede Wereldoorlog werd daarin per dag het aantal doden en gewonden opgetekend. In een vitrinekast in de stilteruimte van het Groene Hartziekenhuis blijken historische objecten uit het gebouw te staan. Twee jaar heb ik gewerkt aan het boek ‘Sint Jozefpaviljoen - van weeshuis naar ziekenhuis’, met daarin de geschiedenis en foto’s van en verhalen over het Sint Jozefpaviljoen.

Na het voltooien van mijn boek richt ik me op het achterhalen van de geschiedenis van de Jozefbuurt. Dit doe ik in samenwerking met Mozaïek Wonen. Er worden verhalen van de bewoners verzameld. Ikzelf ben ook zo'n bewoner. De woningen in de Jozefbuurt, de kapel op de katholieke begraafplaats en het paviljoen zelf zijn mede ontworpen door (uiteraard de rooms-katholieke) architect Dessing. De Jozefbuurt bestaat in 2021 honderd jaar. Een volgend boek van mijn hand is in de maak.