Thuis in Gouda Frans de Jonge

Onze verhuizing naar Gouda was voornamelijk een vlucht uit Den Haag. We waren het behoorlijk beu geworden om elke avond na het eten langs eindeloze rijen gevels te moeten wandelen over boomloze trottoirs die grotendeels waren ingenomen door fout geparkeerde auto's. We kregen genoeg van het moeten manoeuvreren langs stinkende auto's om in het weekend de stad uit te kunnen fietsen. We verlangden steeds wanhopiger naar groen en ruimte. Daarom sloegen we op een goede dag de atlas open en keken we naar het lijnenspel van spoorwegen en snelwegen in het Groene Hart. Ze bleken allemaal in Gouda samen te komen. Interessant! Ook al kenden we die plaats nauwelijks, we durfden de gok aan.

Zo belandden wij begin jaren 90 in een tot Vinex-locatie omgetoverd voormalig weiland. Daar zou ons huis met een tuintje middenin een rijtje komen te staan. Vlak voor de oplevering maakten we er nog enkele verkenningstochten, fietsten over dijken en keken neerwaarts de polder in. Wat een geweldig decor ontvouwde zich daar voor ons stadsmensen. De dijken, de polders en de Hollandse IJssel lagen daar al zo lang mooi te wezen en wij wisten er niet van. Geleidelijk aan ontdekten wij ook de stad. We verbaasden ons over de rijkdom aan initiatieven en het onuitputtelijke vrijwilligerspotentieel. Wat eveneens verraste was de benaderbaarheid van de bestuurlijke laag. Een burgemeester of een wethouder kon je zomaar ergens tegenkomen, de hand schudden of zelfs een praatje mee maken. Gouda bleek een stad te zijn zonder afstanden, zowel in geografisch als in sociaal opzicht. Politieke kleur, geloofsovertuiging of gender speelde geen rol in de omgang.

Onze kinderen werden geboren in het Sint Jozef en gingen school naar de GSG. Vanaf dat moment vervlocht Leo Vroman zich met ons leven. We ontdekten dat hij en mijn vader in hetzelfde Jappenkamp zaten. De woontorens Leo en Tineke aan de Sportlaan zien we vanuit ons huis en zijn gedicht Aan de dijk zien we minstens een keer per week als we wandelen over het struinpad langs de Hollandse IJssel voor een wandeling door de Krimpenerwaard. Onvoorstelbaar ook, al dat groen op loopafstand. Wandel je de andere kant op, richting Haastrecht, dan passeer je het Steinse Groen. Naar het noorden toe het Goudse Hout - met als verborgen parel de Heemtuin - en daarboven dan weer de Reeuwijkse Plassen. Wat een rijkdom. De opwelling om zijspiegels van fout geparkeerde auto’s in Den Haag af te trappen heb ik allang niet meer. Die agressie is verdwenen in het inklinkende veen.