Tettie en Kri-Janda koken voor daklozen Tettie van der Wielen en Kri-Janda van der Loo

Om deze mensen een warme maaltijd te geven, koken ‘buurvrouwen’ Kri-Janda van der Loo (49) en Tettie van der Wielen (65) elke maand voor het Leger Des Heils. “We beginnen ’s middags al met koken en ’s avonds brengen we de pannen met eten naar de overkant van de straat.”

De geur van gebakken kip, knoflook en ui komt ons al tegemoet wanneer de voordeur van de woning van Tettie opengaat. Ze is druk in de weer met potten en pannen, roert nog even door de soep en strooit een snufje zout over het vlees dat in een grote pan ligt te pruttelen. Als een volleerde chef geeft ze ons meteen aanwijzingen. “We hebben meer schalen nodig”, zegt ze tegen Kri-Janda, die later naar de overkant loopt om daar de benodigde keukengerei te halen. “We zijn een heel goed setje”, zegt Kri-Janda. “Tettie kookt en ik kijk toe.” De twee dames moeten allebei hardop lachen. “Maar jij zorgt altijd dat alles op rolletjes loopt”, zegt Tettie. “Jij bent meer van het organiseren en de contacten leggen.”

Tettie en Kri-Janda koken één keer per maand voor de ‘buren’, zoals ze het Leger des Heils noemen. Samen zorgen zij ervoor dat er stipt om zeven uur soep geserveerd kan worden, waar al met smart op wordt gewacht door de bewoners van de opvang. “Gemiddeld eten er elke maand dertig mannen en vrouwen mee”, vertelt Tettie. Het is niet eenvoudig om voor zoveel man te koken, maar Tettie doet het met veel plezier: “Ik vind dit makkelijker dan koken voor één persoon en ik vind het leuk om te doen. Het is mooi om op deze manier betrokken te zijn met de buren.”

Bij ‘Het Kompas’ aan de IJssellaan kunnen mensen zonder thuis terecht voor nachtopvang en een maaltijd. Om de twee weken koken er buurtbewoners van de IJssellaan een verse maaltijd. “Wij koken dus eens per maand en je hebt nog twee buurvrouwen die ook eens per maand een warme maaltijd maken. Dit wordt erg gewaardeerd en ze zijn altijd zo dankbaar”, zegt Tettie. “Ja, dat is het allermooiste hieraan. Ze komen altijd even dank je wel zeggen”, zegt Kri-Janda. “Een meneer kwam ooit naar ons toe en zei: ‘het is alsof ik weer thuis eet’.”

Het verloop bij de opvang is groot en Tettie en Kri-Janda zien niet elke maand dezelfde mensen. “Wat opvalt is dat er veel economische daklozen zijn en dat ook het aantal ouderen toeneemt”, vertelt Kri-Janda. Zelf eten ze ook altijd mee wanneer ze gekookt hebben en kletsen ze met de bewoners. “Ze hebben allemaal een eigen verhaal en het verschilt erg hoe ze hier terecht zijn gekomen. Het kan iedereen overkomen, dakloos worden. Zo was er een meneer wiens bedrijf failliet ging en zijn huwelijk liep ook op de klippen. En toen stond hij op straat … Ja, dat raakt mij dan wel.”

De twee dames zijn erg betrokken bij de buurt en organiseren vaker activiteiten. “Er werd eerst altijd door een man gekookt bij het Leger des Heils, maar dat was tijdelijk. Toen hij wegging, hebben wij het overgenomen”, vertelt Tettie. “We deden eerst samen aan bloemschikken, maar dat was niet helemaal iets voor mij. Dit vind ik veel leuker. Ik kook geen ingewikkelde maaltijden, maar wel vers. Ik krijg een pasje mee van het Leger des Heils om de boodschappen van te doen voor een bepaald bedrag. Daar zit ik altijd netjes onder.”

Vandaag krijgen de bewoners een kippensoep vooraf, Spaanse kip met rijst als hoofdgerecht en als toetje een stroopwafel met vers fruit. Wanneer de dames met schalen vol de keuken van het Leger des Heils binnenstappen, klinken er al opgewonden stemmen vanuit de eetzaal. “Wat eten we?”, vraagt één van de bewoners. “Spaanse kip”, zegt Kri-Janda terwijl ze borden begint op te scheppen. “Wat? Spreekt deze kip Spaans dan?” klinkt het grappend terug. De sfeer in de eetzaal is gemoedelijk en iedereen geniet van de maaltijd en de gesprekken. Eén van de bewoners vertelt blij aan Tettie en Kri-Janda dat hij een vast contract heeft gekregen en een eigen woning heeft gevonden. Vandaag is zijn laatste maaltijd in de opvang. “En dat zijn de verhalen die we zo mooi vinden”, zeggen de dames blij.