Stamboomcafé Cilia van Hofwegen

Mijn oom vertelde dat het geen kasteelheren waren, wel mensen die bij het hof woonden en bijvoorbeeld tuinman waren. We zouden het nog eens verder uitzoeken. Het kwam er niet van. Mijn oom overleed en ik moest zelf aan de slag. De eerste hobbel was die naam.

In de jaren twintig van de vorige eeuw was er in Gouda een SDAP-er in de gemeenteraad met de naam Pieter van Hofwegen. In de jaren vijftig droeg de doelman van Olympia dezelfde naam. De Rijks HBS had een docent Van Hofwegen en er was een groentewinkel met die naam aan de Wijdstraat. Mijn moeder en grootmoeder vertelden me dat ze geen familie waren omdat ze protestant waren. Ik ging dus op zoek naar mijn katholieke voorouders.

Gouda heeft het streekarchief Midden-Holland. De medewerkers zijn behulpzaam, vriendelijk en enthousiast. Heb ik een vraag, dan duiken ze in het archief en ligt het document of boek de volgende dag klaar. Eens per maand komen liefhebbers bij elkaar in het stamboomcafé. Ze vertellen over hun successen en teleurstellingen, geven tips en wisselen informatie uit. Achter de bar staat Cristel, de enthousiaste medewerker van het archief die bruist van de initiatieven. De meeste cafébezoekers beginnen bij WieWasWie, de online database met miljoenen namen.

Vorig jaar leverde ik mijn digitale bijdrage aan het Vele Handen project en voerde met andere vrijwilligers de gegevens van duizenden scans in zodat meer namen en andere gegevens van voorouders voor iedereen online beschikbaar komen. Voor mij is snuffelen in archieven een feest. In oude doopboeken vond ik de namen van mijn katholieke voorouders. Er waren nogal wat Pieters. Overleed het kindje, dan werd een volgende jongen weer Pieter genoemd zodat de naam bleef voortbestaan. Negen generaties heb ik uitgepluisd. Ik ben nog bezig met de tiende. Van de drieënveertig kleinkinderen die mijn grootouders kregen, ben ik de enige die nog in de stad woont waar zij, en generaties voor hen, lief en leed deelden.