Sint-Janskerk in brand Jonathan, Basisschool de Carrousel

"Beste mensen, ik en God willen gij van harte welkom heten in de Sint-Janskerk. Het is vandaag 12 januari 1552, een prachtige dag om God voor ons leven te danken. Even een klein momentje stilte voor God." Het orgel begint te spelen, een prachtige melodie.

Ondertussen was het aan het onweren in Goverwelle. Maar dat maakte niet uit. Het begon in Gouda ook langzaam te regenen. Je hoorde de harde slagen van de donder keer op keer. Abraham zei tegen zijn moeder: “Mama, ik ben bang.” ”Niks aan de hand”, zegt Maria, “Kom maar op schoot.” Het begon te bliksemen. De dominee praatte boven het lawaai uit, maar alsnog hoorde je niet veel. En opeens werd alles zwart.

BRAND! IEDEREEN ZO SNEL MOGELUK WEG HIER! BRAND! Iedereen rende door elkaar. Iedereen zocht zijn kinderen, ook Maria. “Abraham, waar ben je?” Maar Abraham was flauwgevallen. Hij hoorde niks. Hij lag op de koude houten bank, maar niemand zag hem. “Abraham!” Ineens schrok Abraham wakker, hij huilde zo hard als hij kon. “Abraham! Oh Abraham, daar ben je. Kom snel naar buiten. Het staat in brand!” Toen ze buiten waren, vroeg Maria aan Cornelis: “Waar is Hermanus, is hij nog binnen?” “Jjjaaa, vvolggens mij wwwel”, antwoordde Cornelis. “Oké, rennen dan!”

Maar Hermanus was helemaal nergens te bekennen. “Maria, kom eens”, zegt Cornelis. “Hij is dood.” De tranen rolde over zijn wangen, en bij Maria ook. “We moeten echt weg hier. Breng Abraham naar huis. Kom daarna naar de waterput met vier emmers, dan kunnen we de brand proberen te blussen.” Het was gelukt, de brand was weer geblust, maar de Sint-Janskerk was wel zwaar beschadigd. Tot op de dag van vandaag, dit vergeten we nooit.