Sint Antoniuscollege Cilia van Hofwegen

Het nieuwe complex met 16 theorielokalen, een gymnastieklokaal met wel 15 douches, vaklokalen en ruime vertrekken voor docenten en bestuur was een verademing voor de 432 leerlingen uit Gouda en omstreken en de 20 docenten. Een ongekende luxe, na al die jaren in noodgebouwen.

Sinds de start van het voortgezet onderwijs op rooms-katholieke basis in 1949 werd gebruik gemaakt van diverse noodgebouwen: Paradijs 5, Crabethstraat 10, barakken aan de IJssellaan, de Theodorusstichting aan de Westhaven en een bijgebouw, de voormalige dependance van het christelijk lyceum aan de IJssellaan. In januari 1966 was de verhuizing eindelijk een feit.

Ik was leerling op de school en kijk met genoegen terug op die periode. Je kende alle docenten en zij kenden ons allemaal. Veel leerlingen kwamen uit de omliggende dorpen. Hordes jongens en meisjes fietsten dagelijks onder andere vanuit Boskoop, Schoonhoven en Woerden.

Natuurlijk begon ieder schooljaar en feest met een kerkdienst. In het jaarboekje van 1966 las ik dat elke leerling dagelijks minstens drie uren aan huiswerk moest besteden. In het leerlingenreglement konden ouders en kinderen lezen wat de rechten en vooral plichten waren. Er bestond nog nauwelijks ouderparticipatie: ‘over de resultaten en overgang beslist de lerarenvergadering.’ Kaarten in de pauze mocht wel, maar niet om geld.

Voor een klein bedrag werd ik lid van de leerlingenvereniging AGGA (Allen voor de Gemeenschap en de Gemeenschap voor Allen). De vereniging organiseerde toneelstukken, zanguitvoeringen en sportdagen. De activiteiten op Sint Antoniusdag waren vooral bedoeld om geld op te halen voor een goed doel. Zowel leerlingen als docenten brachten jaarlijks een toneelstuk op de planken. Het waren meestal stukken van Shakespeare of Oscar Wilde. Niet verwonderlijk, want de regisseur was docent Engels. En natuurlijk was er ieder jaar het grote Goudse volleybaltoernooi waar Sint Antonius meestal hoog scoorde. Mijn eerste buitenlandse reis maakte ik met Sint Antonius. De reis ging naar Chigwell bij Londen en zoals de Engelsen zeggen: ‘the rest is history.’