Schiedamse wordt een beetje Gouds Tjitske Baartmans

Ik was het formele kantoorleven gewend. Bij de Goudse fabriek was dat andere koek! Een mannenmaatschappij: ‘Ouwe jongens krentenbrood’ en ‘Zeg maar Jan’ tegen de directeur! Tijdens mijn sollicitatiegesprek kreeg ik een rondleiding door de fabriek. Op mijn hoge hakken over de glibberige vloeren; dat zou nu absoluut niet meer kunnen! Het was vast een test om te kijken of ik wel zou kunnen aarden in het Goudse. Ik woonde in Rotterdam en later weer in Schiedam en verhuizen naar Gouda vond ik toen nog een brug te ver.

Tussen de middag, tijdens mijn pauze, verkende ik Gouda. Dat kende ik alleen nog maar van een tienertour toen ik zestien was. Een mooi, oud stadje met een prachtig stadhuis, de Waag en de Sint-Jan. Collega’s leerden mij waar je de lekkerste stroopwafels en snippers kon kopen. Met collega Ronald, die ook in Rotterdam woonde, heb ik nog een tijdje gecarpoold. We hadden veel lol bij Unichema en daar is een fijne vriendschap uit ontstaan. Naast mijn werk als secretaresse was ik actief in de personeelsvereniging en (nog steeds) in de redactie van het personeelsblad. Ik was voor veel activiteiten te porren en leerde zo steeds meer Gouwenaren kennen. Inmiddels kende ik Gouda bijna beter dan Schiedam!

Hoewel ik altijd riep dat ik vrijgezel zou blijven en al helemaal geen partner op het werk zocht, leerde ik collega Fred kennen, die weduwnaar was en in Gouda woonde. Na een paar jaar ‘latten’, gingen wij samen op zoek naar een huis. De keuze viel op Moordrecht, waar we in 1996 gingen samenwonen. Ik raakte steeds meer ingeburgerd in Gouda en omgeving en verkocht mijn huisje in Schiedam. In 2000 trouwden wij. In 2002 werd Fred ziek en hij overleed in 2012. Een hele verdrietige periode; wat wilde ik toen graag terug naar Rotterdam! Toch realiseerde ik mij dat ik daar niet meer zou vinden wat ik destijds achterliet en dat mijn sociale leven steeds meer in Gouda lag.

In 2014 begon ik op mijn vrije dagen met vrijwilligerswerk bij Boek en Troost (rouwcafé/rouwverwerking). Ik werd getipt door eerdergenoemde Ronald, die toen centrummanager was. Daar leerde ik oprichtster Alberdine en andere vrijwilligers kennen, waarmee ik mooie vriendschappen sloot. Daar werkte ik tot eind 2016. Later werd ik, ook weer via Ronald, vrijwilliger bij de Samenloop voor Hoop, die in 2019 op het Sluiseiland plaatsvond. Ook daar leerde ik veel Gouwenaren kennen en ondervond ik de saamhorigheid en de creativiteit van mensen bij grote en kleine evenementen. Sinds een aantal jaar ben ik lid van de Goudse afdeling van het Nivon. Mijn netwerk in Gouda groeide. Via Leni, die ik ken van het Nivon en actief is in de redactie van de Goudse Verhalen, kwam ik in deze club terecht en werd ik verhalenjager. Heel leuk om te doen!
Ik kom graag in Gouda, voor een etentje in een van de gezellige restaurants, het Filmhuis, de Chocoladefabriek. En altijd kom ik wel een bekende tegen. Het voelt vertrouwd in Gouda.

En ook al ben ik in mijn hart een Schiedamse Rotterdamse, in de afgelopen zevenendertig jaar ben ik toch ook een beetje Gouds geworden!