Overstroming in de IJssellaan Adrie Hofstede

Ik groeide op aan de Karnemelksloot en speelde veel buiten. Ik stond bekend als ‘de Schrik van het Zoutmansplein’ of, zoals anderen zeiden: “Het is een dondersteen, maar niet gemeen …” Zo heb ik in de strenge winter van ‘47 een overstroming veroorzaakt!

Op en rond de Karnemelksloot had je vroeger veel winkels: je had er onder andere een melkboer, een slager, een coöperatie, een fietsenwinkel, een tabakszaak en een paar levensmiddelenzaken en twee kolenboeren. Er was dus altijd veel aanloop.

Nou was er in de winter van ’47 flink veel sneeuw gevallen. Daar maakten wij hele grote sneeuwbollen van. Die gooiden we in de Karnemelksloot. We maakten de bovenkant mooi glad en goten er water overheen, zodat het goed hard werd. Dat werd een stevige dam, waar zelfs handkarren overheen konden. Iedereen die naar de andere kant van de Karnemelksloot wilde, ging over die dam. Dat scheelde een hoop omlopen.

Maar … toen ging het dooien. Alle sneeuw smolt natuurlijk, en door dat smeltwater kwam de sloot steeds hoger te staan. Onze sneeuwdam was zo onderkoeld en dik, dat die niet smolt. Al dat water kon dus nergens anders heen dan over de oevers, zó de IJssellaan in! Ook bij de Tiendeweg kwam het over de randen heen.

Als de sodemieter is toen de brandweer gewaarschuwd, en die is aan het hakken gegaan. Bleek dat die dam helemaal tot aan de bodem ging! Ze hebben eerst in het midden een sleuf gemaakt, om het water door te laten. De brandweer heeft er een hele klus aan gehad!