Oud worden in Korte Akkeren Monique Geerts

Aanvankelijk zag het er niet zo slecht uit: operatie, bestralen, klaar. Maar het bleek een agressieve vorm te zijn. Je bent jong en de aanpak was destijds om dan alles in te zetten wat mogelijk was. Ik bleek allergisch voor de chemo, dus moest er een andere soort worden ingezet. Het was een proces dat steeds maar weer werd aangepast en ik wist steeds niet waar het zou stoppen.

Mijn man had net een nieuwe baan en kon niet zomaar vrij krijgen. Mijn Goudse vriendinnen gingen mee, ze stelden een heel schema op. Ik heb geen behandeling alleen hoeven te doen. Iedereen op de afdeling Oncologie in het Groene Hart Ziekenhuis was zo lief. Als ik er nu nog eens binnenloop kennen ze me nog steeds. Het is kennelijk een honkvast team.
Ik ging in de overlevingsmodus, concentreerde me op ‘op de been blijven’. Mijn vader is aan kanker overleden toen ik nog jong was. Ik herinner me hem vooral als ziek. Zo wilde ik niet in de herinnering van mijn kinderen achterblijven. Daarom bleef ik vanuit huis werken, dat vond ik belangrijk. De behandelingen sloegen gelukkig aan.

Toen die behandelingen klaar waren – pas vijf jaar later word je genezen verklaard – stortte ik geestelijk en lichamelijk in. Mijn leven had lang gedraaid rond ziekenhuisbehandelingen en controles. Mijn oorspronkelijke baan bleek al door een ander opgevuld. Een tijdlang bestond mijn re-integratie daarom uit allerlei ad hoc klussen. Dat kostte veel energie. De kanker is wel weg, maar ik ben niet meer de oude en dat is soms moeilijk uit te leggen. Ik ben vaak erg moe; ’s ochtends kost het veel tijd voor ik op gang kom. Uiteindelijk kwam ik, als gevolg van de problemen met het werk en mijn ziekte, in een burn-out terecht.

Destijds woonde ik in Goverwelle. Hoe beroerd ik me toen ook voelde: wandelen in het Steinse Groen gaf me rust. In 2017 maakte ik de beslissing te stoppen met werken, nadat ik mezelf de vraag had gesteld waarmee ik bezig was. Wat is er waardevol in mijn leven? Daarom zijn we bewust naar Korte Akkeren verhuisd. Dat past beter bij me; het is een hele fijne, levendige wijk. Hier wil ik oud worden.