Opgroeien in Gouda Ron van Blokland

We woonden op de rand van oud Gouda met het nieuwe Oosterwei. Deze wijk was gebouwd op veen, waardoor de straten om de zoveel jaar opgehoogd moesten worden. De daarvoor aangevoerde aarde zat vol met pijpekoppen. Op weg naar school, in bermen en tuinen, overal kon je ze vinden.

Een middagje zoeken in het gebied waar Bloemendaal gebouwd werd, leverde een schat aan Goudse geschiedenis op. Als je een beetje oplette kon je ook oude munten vinden. Zoals bij de molen van Jacoba van Beieren of een VOC munt gewoon naast het GSV voetbalveld. De geschiedenis van de stad was overal en lag voor het oprapen.

Een ander, heerlijk stukje geschiedenis van Gouda waren de stroopwafels. Fietsend ging ik langs de Sint-Jan naar de Groenendaal, waar ergens halverwege een luikje in een deur zat waar voor een kwartje een hand naar buiten kwam met een zak snippers; afgesneden stroopwafelrandjes. Als je geluk had zat er een klont stroop bij. Stroopwafels zijn bij ons een gewoon cadeau voor vrienden en familie.

Jaren later woon ik niet meer in Gouda en kijk ik met nieuwe ogen naar de stad waarin ik opgroeide. Wat vroeger zo gewoon leek, is dat helemaal niet. Even zoeken in omgewoelde aarde op iedere andere plek dan Gouda levert geen pijpekoppen op. In andere plaatsen zijn geen handen die door een luikje echte Goudse stroopwafels (of stukjes daarvan) aanreiken, maar is een zakje wafels exclusieve luxe.

Gouda, de stad waar de geschiedenis voor het oprapen ligt. In Museum Gouda is in een prachtige tentoonstelling te zien dat de Goudse Glazen, waar ik eerder altijd langsfietste, behoren tot internationaal cultureel erfgoed.