#536

Oorlogsgraf Hans Ruigrok

Grafje1 foto Willem de Boer

Dit verhaal is geplaatst in de categorie personen & verenigingen.

Alle categorieën

Ieder jaar bezoek ik het graf van mijn broer Wim op de oude Begraafplaats aan de Prins Hendrikstraat. Hij overleed 78 jaar geleden.

Toen de Tweede Oorlog begon, was ik nog een peuter en bij de bevrijding was ik acht jaar oud. Toch heb ik herinneringen aan die tijd. Het heeft diepe indruk op mij gemaakt.

Op voedseljacht

Tegen het einde van de bezetting was er weinig voedsel over. Wij hadden het al niet zo breed, maar nu moesten we zelfs suikerbieten eten. In een van de villa’s aan de Graaf Florisweg waren Duitse soldaten ingekwartierd. Met twee vriendjes besloten we om daar eten te vragen. We spraken natuurlijk geen Duits. We kenden wel het liedje: ‘Rats, kuch en bonen, is het soldatendiner’. We belden aan zongen de tekst. Dat viel niet goed en voor straf werden we een tijdje opgesloten in een kelderkast. Mijn oudste broers waren ondergedoken en trokken er ’s nachts op uit om brandstof en voedsel bij elkaar te scharrelen. Zo verdwenen er kolen uit het Van Iterson Ziekenhuis en een boer in Achterwillens miste op een morgen een varken.

Bombardement

Bij luchtaanvallen wisten we als kinderen dat we onder de trap moesten duiken. Op 6 november 1944 was het bombardement op het station van Gouda. We dachten dat het de Duitsers waren, maar het waren de geallieerden. Ik was buiten met mijn vriendjes en vluchtte naar de boerderij van Moons aan de Graaf Florisweg. Daar brak paniek uit en toen zijn we naar de overkant gerend naar slagerij Doeleman. Mijn broer Wim was aan de andere kant van het spoor en kon niet meer door de tunnel. Met twee vriendjes vluchtte hij naar een huis in de Boelekade. Het pand dreigde in te storten en ze holden naar de overkant. Mijn broer had een vrouw in het eerste huis gezien. Hij wilde haar ophalen, ging terug en op dat moment sloeg een bom in.

Oorlogsslachtoffer

Het is heel bijzonder dat zijn graf nog bestaat. De meeste kindergraven bestaan niet zo lang, maar zijn graf bleef behouden omdat hij bij het bombardement overleed. Zijn naam is naderhand ook toegevoegd aan de lijst met oorlogsslachtoffers aan het stadhuis: Wim Kleinherenbrink. Die naam zorgde nog voor verwarring. Wim en ik hadden dezelfde moeder en vader. Ik heb de naam van mijn moeder.