Misschien wel de bekendste Gouwenaar Willem van Roijen

Een stijlvolle dame met knalrode lippenstift stapt het Museumcafé binnen. Ze komt me bekend voor en toch kan ik haar niet meteen plaatsen. "Ik las dat de geheugenkaart vandaag onthuld werd. ​Ik wil ook graag een verhaal vertellen", zegt ze enigszins schuchter. ​En dan denk ik: dit moet de dochter zijn van Willem van Roijen. De gelijkenis met haar vader is opmerkelijk!

"Wat geweldig dat u naar het museum bent gekomen om te vertellen over uw vader", zeg ik. "Hij is misschien wel de bekendste Gouwenaar van deze tijd!"

Willem werd geboren in Voorschoten. Na het bombardement van Rotterdam verhuisde hij met de hele familie naar Gouda. Als jochie ging hij altijd met de oudere mannen mee, een beetje scharrelen. Toen hij wat ouder was begon met het verkopen van kachelhout. Van lieverlee kwam daar lorre bij en later oud ijzer. Hij fietste met zijn bakfiets naar Haastrecht, Oudewater en Stolwijk.

Iedereen kende hem en bewaarde spullen voor hem. Later kocht hij een huis aan de Boelekade, met een grote opslagplaats erachter. Zijn dochters wilden daar wel spelen en klommen op de lorre. Dat mocht natuurlijk niet, maar als kind denk je daar helemaal niet bij na.

De hele familie zat in de business van Willem. Ze hielpen mee om te sorteren, te scheiden en te verkopen. Had Willem tijd voor een gesprek? Tuurlijk, dat kon met het eten, want hij was een echte bourgondiër. De familie van Roijen had ook zo z’n routines: ‘s zondags gingen ze wandelen, opa en oma gingen ook mee. Op de hoek van de Tiendeweg gingen ze thee drinken, met een koekje. Dat was de zondag. Ze zijn nooit op vakantie geweest. "Ik kan nooit weg", zei hij. "Stel dat iemand anders de handel inpikt!" Wel gingen ze soms met de fiets naar het Kralingse bos.

Heeft Willem ooit spijt gehad dat hij nooit met vakantie is geweest? "Nee, ik heb een geweldig leven gehad", zei hij dan. Hij is 92 geworden en tot zijn 90e zat hij in de handel. Vele Gouwenaars hebben hem geholpen als hij de Tiendewegbrug niet opkwam en gaven hem dan een zetje.

Toen hij ziek werd heeft zijn dochter hem mee naar huis genomen en verzorgd. "Hij wist overal iets over, met pa kon ik overal over praten."