Met hart en ziel verbonden Betty Henssen

Het onderwijs heeft me naar Gouda gebracht. Vanaf de jaren tachtig heb ik, op veel plekken in Gouda, basisschoolkinderen die van huis uit anderstalig zijn begeleid. Ik begon op de kleuterschool "Robbedoes", onderdeel van de Anne Frankschool. Ik begeleidde daar vooral kinderen van Marokkaanse en Turkse afkomst. Eén keer in de week ging ik samen met een collega, tijdens de lunchpauze, op huisbezoek. We werden altijd gastvrij ontvangen met thee en koekjes of een complete maaltijd, die dan soms pas een kwartier voor de school weer begon werd opgediend en die we nog snel moesten verorberen.

De vrouwen leefden toen nog heel geïsoleerd en kwamen nauwelijks buiten. Tijdens deze bezoeken wilden we zoveel mogelijk informatie geven over het kind op school en horen hoe het met het kind thuis ging. Luisteren naar elkaar en samen de kinderen begeleiden is zo belangrijk. De kinderen van die moeders hebben nu zelf kinderen. De derde generatie is heel anders. De nieuwe moeders en vaders hebben een opleiding gehad, werken vaak beiden en de ooit strakke rolpatronen zijn veel losser.

Op Wereldwijs, de school in Oosterwei waar ik het laatst als juf heb gewerkt, komen ook kinderen van gezinnen die een verblijfsstatus hebben gekregen en in Gouda, of in een omliggende gemeente wonen. Gedurende een jaar leren ze hier in een kleine groep vooral de Nederlandse taal, andere schoolvakken en sociale vaardigheden. Daarna gaan ze goed voorbereid naar een basisschool in de buurt waar ze wonen, of stromen door in de reguliere groepen op Wereldwijs.

Ik vertel dit op de eerste dag dat ik weer naar mijn werk zou gaan. Maar vorig schooljaar heb ik afscheid genomen, ik ben met pensioen. Het voelt wel een beetje raar. Ik heb me altijd met hart en ziel verbonden gevoeld. Binnenkort ga ik nog wel in de bieb, bij Kruim, koffie drinken met een Afghaanse en een Syrische vrouw die ik ken van Wereldwijs. Even bijpraten …