Koffie … Koffieeeeee!!! Hugo Scholten

Bij het afremmen klonk al luid door de diverse geopende ramen: “KOFFIE … KOFFIE … lekkere … KOFFIE!” Of je het wilde of niet, bijna iedereen stond op en je rook die heerlijke koffiegeur.

In Gouda koppelden of splitsten de Rotterdammer en Hagenaar, waardoor er enige extra tijd was tijdens het uit- en overstappen. Je stak je arm uit het raam met twee kwartjes (twee keer vijfentwintig cent) in de hand en wachtte tot een kelner langs kwam snellen. Hij had een groot dienblad op de ene arm, vol met gevulde kartonnen bekertjes koffie. In zijn andere hand een enorme koffiekan, zoals je die vroeger wel zag met zo’n gespleten tuit. Je gooide de kwartjes op zijn dienblad en kreeg een beker geurende koffie.

De trein had circa vijf minuten wachttijd voordat de stationschef – met de rode pet en rode leren sjerp over zijn uniform – het vertreksein blies op zijn (scheidsrechters-)fluit. Hij hief zijn ‘spiegelei’ als vertreksein richting machinist. Dán werd het spannend, want niet iedereen had nog koffie en er moest, tijdens het rijden, ook nog wisselgeld uit een potje worden teruggegeven. Menigeen keek uit naar dát moment: hoe loopt dat af …?

Leuk misschien om te weten dat deze trein vaak doorreed naar Arnhem / Nijmegen. Station Driebergen-Zeist was het volgende ‘koffietheater’. Het koffieritueel herhaalde zich daar.

Toch waren dit de mooie momenten onderweg. Tevens een prettige onderbreking voor de medereizigers, die deze attractie met de koffie-trein-reizigers konden waarnemen, steeds weer: Koffie … Koffie … heerlijke Koffie …!