In het vat van 1000 kan Aad van den Berg

Het had de vorm van een pijpenla, een langgerekt smal pand. Direct achter de ingang stonden aan weerszijden een rij tafels en stoelen, vervolgens een lange bar, een stamtafel en nog een enkele rij met een paar tafels en stoelen. Daarna een hal met de toegang tot de toiletten. Daarachter nog een klein zaaltje met een bar en aanvankelijk een paar kegelbanen. Dat deel ging alleen open voor vaste klanten als het druk was, meestal in het weekend. Voorts een klein terras met twee tafels.

In de volksmond stond het behalve als ‘Het Vat’ ook bekend als Duijnstee, de naam van de vroegere eigenaars. De toevoeging ‘restaurant’ stamt wellicht uit vroeger tijden, want qua eten ging het niet verder dan een sateetje of een biefstuk brood, dat via een liftje vanuit de bovenverdieping kwam.

Het was in die jaren een echt jongerencafé. Het was vooral vanwege de goede naam dat ouders een bezoek aan Het Vat goedkeurden. Het was bijvoorbeeld bekend dat meisjes zonder vaste partner niet aan de bar mochten zitten.

Vaste bezigheden voor ons, de stamgasten, waren pokeren met dobbelstenen en kaartspelen als zwikken en klaverjassen. Dat laatste vooral op zondagmiddag, na afloop van de kerkdiensten. De verliezers draaiden op voor de consumpties. Het was vaak ook het vertrekpunt voor avondactiviteiten elders.

Theo (Custers) was in die jaren de exploitant, samen met eigenaresse mevrouw Driessen. Bijzonder was de oudejaarsmiddag. Die werd besloten met een gratis consumptie van het huis. Na een speech van stamgast Cees Termeulen klonk het dan in koor: “Theo geeft een rondje weg!”