Hoe een Jordanees verzeild raakte in het Goudse Hans Sanders

Hij werd daarom door Blauw-Wit begin jaren zestig gevraagd bij hen te komen spelen. Hij speelde daar als amateur voor een paar voetbalschoenen in het tweede en viel een enkele maal in in het eerste dat toen nog in de eerste divisie uitkwam. De grote doorbraak bleef echter uit en na enige jaren keerde hij voor een seizoen terug bij ZSGO, toen een tweede klasser.

Ruud had de Kweekschool gevolgd en was onderwijzer in Amsterdam geworden. In Amsterdam was echter, net als nu, geen betaalbare huurwoning te vinden en hij wilde graag gaan samenwonen.
De oplossing werd gevonden in een sollicitatie buiten Amsterdam, als onderwijzer in Reeuwijk, waar wel een woning was te huren. Via zijn schoonvader kwam hij als voetballer terecht bij de VV Hillegersberg in Rotterdam. Daar speelde hij twee seizoenen.
Teamgenoot Albert van der Werf vertrok naar de V&AV Gouda en Ruud, het reizen beu, ging met hem mee. Dat was rond 1964 en in 1966 was de trainer Rotterdammer Gijs Doolaard die daar toen startte. Ruud werd bij hem regelmatig de linksback in het eerste klas team, het hoogste amateur niveau. In de periode onder Doolaard wist Gouda zich ieder seizoen maar net in de hoogste amateurklasse te handhaven.

In het seizoen 1967-1968 stond de derby tegen GSV op het menu. GSV eindigde in hun enige eerste klas seizoen onderaan met 10 punten. Ruud herinnert zich uit die derby’s, zoals op het GSV-veld aan de Bodegraafse straatweg naast het huidige Gymnasium, nog wel ‘kleine’ Gerrit Bogaard, een handige, snelle speler.
Een seizoen later werd de andere derby tegen het gepromoveerde Olympia gespeeld. Beide teams eindigden als een na laatste met 20 punten uit 22 wedstrijden, net als Overmaas, Unitas en EBOH. Derhalve werden er vier beslissingswedstrijden om degradatie gespeeld, waarbij Gouda en Olympia zich handhaafden. EBOH was uiteindelijk de klos.
Ruud kreeg heel wat te stellen met een krantenfoto van de wedstrijd tegen Olympia, omdat hij er met een lach op lijkt te staan, nadat hij duidelijk te laat was en latere amateur internationaal Frans Steur onderuit had getikt. “Die foto achtervolgt me nog steeds”, vertelt hij lachend, “want de foto is opgenomen in een collage aan een wand in de Olympia-kantine.” Ruud komt daar tegenwoordig nog wel eens om naar het voetballen van zijn kleinzoon te kijken, vandaar.
Een seizoen later eindigde Olympia stijf onderaan met 9 punten en haalde Gouda 20 punten, net genoeg om er in te blijven. Dat was het laatste seizoen van trainer Doolaard, die opgevolgd werd door Jan Kuyterink, een jaar later door Cor Sluijk, die Amsterdamse profs Gerrie Clement en Bobby Westra overhaalde bij Gouda te komen spelen. Maar toen was Ruud al vertrokken naar CVC Reeuwijk.

Op zijn 33^e stopte Ruud vanwege knieproblemen. Hij heeft nog een aantal jaren de A1 van CVC Reeuwijk begeleid en toen was het voetbalhoofdstuk afgesloten.
Daarna is hij gaan tennissen bij De Sluipers, waar hij zijn organisatiedrift o.a. kon inzetten als bondsgedelegeerde. Inmiddels was hij als docent overgestapt naar de Goudse Gunning Mavo, waar hij wiskunde, economie en maatschappijleer doceerde en er uiteindelijk directeur werd. Na de fusie van de Gunning Mavo tot de scholengemeenschap GSG werd hij daar tot zijn pensioen plaatsvervangend directeur. Ook was hij vele jaren penningmeester van het Historisch Platform Gouda. Vijfentwintig jaar geleden verhuisde hij naar Gouda, waar hij nog steeds woont.
Al heeft Ruud inmiddels 45 jaar niet meer gevoetbald, de geur van gras en modder op de zaterdagen langs de lijn bij zijn kleinzoon, bezorgt hem nog steeds die ouderwetse voetbalkriebels.