Het rauwe randje van de stad Herman Winkelman

“Het pand heeft veel te verduren gehad”, vertelt Herman, terwijl we aan de enige tafel op het anders zo bruisende terras plaatsnemen. “Van origine is het een schipperswachtlokaal, met als functie om de boel hier een beetje in de gaten te houden. We hebben binnen zelfs nog een bord met de oude prijzen voor de doorvaart hangen.”

Later werd het pand omgetoverd tot kiosk. “De mensen uit de buurt en de scheepslui konden hier sigaren, limonade en andere producten kopen.” In de jaren zeventig nam een kunstenaar zijn intrek in het pand. “Hij had hier zijn atelier en woonde er ook”, vertelt Herman. “Ik heb weleens foto’s gezien uit die tijd, maar je herkent het echt niet meer terug. Het hele plantsoen was wild begroeid waardoor het pand bijna niet meer zichtbaar was. Dit was destijds ook echt het rauwe randje van de stad.”

Nadat het gebouw jaren leeg stond, besloot de gemeente het in 1992 voor één gulden te verkopen aan de Museumhaven. “Zij hebben het met elkaar opgeknapt, waarna het gebouw dienst deed als een soort buurthuis.” Uiteindelijk wilden de bewoners dat er meer mee zou gebeuren. “Voordat het een restaurant werd, hebben er nog een aantal andere ondernemers ingezeten, maar die bleven nooit lang.”

Totdat de ouders van Herman in 2013 besloten het IJsselhuis Museumhavencafé te starten op deze unieke plek. “Ik kom uit een echte horecafamilie”, vertelt Herman. “Mijn ouders hadden vroeger een snackbar en mijn vader heeft lang in de catering gezeten. Hij was een bekend gezicht in Gouda. Helaas is hij afgelopen zomer overleden.”

Herman was niet meteen van plan om samen met zijn ouders het restaurant te runnen. “Ik heb economie gestudeerd en ben na mijn afstuderen begonnen met een foodtruck, de Pieper Mobiel. Hiermee heb ik onder andere op Pinkpop gestaan. Dit was supertof en ging ook heel goed.”

Toch kwam Herman op een tweesprong te staan: of nog een foodtruck erbij óf bij het IJsselhuis de touwtjes in handen nemen. “Ik koos voor dat laatste, omdat ik zelf ook wel zag hoe uniek deze plek is. Het is knus en kneuterig, maar ook stoer en ruig.” Al snel besloot Herman niet alleen de lunch te serveren, maar ook voor het diner open te gaan. In die tijd ontmoette de ondernemer de liefde van zijn leven in het IJsselhuis. “Veerle Verbeeten kwam als gast en is nooit meer weggegaan.” Nu werkt ze mee en heeft het stel een dochter van twee.

Chef Herman vindt het belangrijk om met streekproducten te werken. “Niet op een oubollige manier, meer met een soort knipoog. Zoals de funky Kapsalon met o.a. huisgemaakte kimchi en patatas bravas die het afgelopen jaar op de kaart stond. Het klinkt misschien vreemd, maar iedereen vond het heerlijk.”

Ook de chocoladeballen, die Herman samen met Wirin Khedoe van Zouter heeft gemaakt, zijn een voorbeeld van de lokale producten die bij het IJsselhuis worden gebruikt. “In de pure chocoladebal zit Stout bier van lokale brouwer Jeroen Bunnik, met daar extra kokos aan toegevoegd. In de melkvariant zit de lokale siroopwafellikeur.”

Herman en zijn trouwe staf kunnen niet wachten om weer gasten op het terras en binnen te mogen ontvangen. “Ik ben blij dat we zo’n hechte club personeel hebben en we onze schouders eronder blijven zetten. Maar dat neemt niet weg dat we de gasten missen.”

Op dit moment (17 april 2021) is het IJsselhuis open voor to go. “We verkopen acht verschillende soorten bitterballen, gebak, koffie en nog meer lekkers aan de deur. Maar het allerliefst willen we snel weer open. In ieder geval met het terras, zodat mensen weer kunnen genieten van dit bijzondere plekje.”