Het huis van Bruns Bas van Beukering

Een huis waarvan alle plafonds zo bijzonder zijn uitgevoerd, vind je verder nergens. Er is ook veel geëtst glas te vinden. De stijl heet ‘eclectisch’, een mix van klassiek rococo en jugendstil. De plafonds beneden zijn gebaseerd op een van de zalen die van het Paleis aan het Lange Voorhout in Den Haag, waar nu het Escher Museum zit. Dat is weer gebaseerd op een paleis in Sint Petersburg. De kleuren van de plafonds zijn bijzonder mooi. Je ziet als er bezoek komt dat mensen echt staan te kijken. Ook na 24 jaar genieten we daar nog steeds van.

Ik heb in het kadaster alle koopaktes opgevraagd en daarmee de woelige geschiedenis van het pand achterhaald. Het werd gebouwd in 1901 in opdracht van Johann Laurentius Bruns, eigenaar van het Goudse warenhuis Bruns. Het huis fungeerde daarna onder andere als woonhuis en praktijkruimte voor dokter Kettler en zijn gezin, margarinefabriek Gouda ’s Glorie had er kantoor en laboratorium, het was ooit een volgepakt pension voor Marokkaanse gastarbeiders én sportschool. Het pand figureert uitgebreid in het boek ‘Het zwarte huis’ van Larissa Olkhovsky. Zij was een jonge vluchtelinge die een paar jaar in huis is genomen door de familie Kettler. Vóór ons heeft er kort een gezin in gewoond. De eigenaar dáárvoor heeft er diverse zaken in veranderd en verbeterd o.a. marmeren vloeren aangelegd met vloerverwarming, leidingen weggewerkt, plafonds gerestaureerd.

Je moest destijds, toen wij het kochten, wel een beetje door de staat waarin het verkeerde heen kunnen kijken. De woonkamer van 20 meter lang, ooit drie kamers, was een knalgeel geverfde pijpenla. De eerste 12 jaar hebben we heel wat werklui over de vloer gehad. Ik heb zelf ook behoorlijk geklust en allerlei zaken aangevuld en bijgemaakt. Er zitten pakweg 30 deuren in dit huis. Ik heb de ontbrekende originele slotplaten nagemaakt, in lood gegoten en met koperkleurige verf bewerkt. Je ziet het verschil niet. Met siliconenhars heb ik ook stukken ontbrekende lambrisering in de gang nagemaakt en gaten in diverse vensterbanken weggewerkt. Maar wij waren vooral gericht op het in orde brengen van de technische staat van het huis.

Achteraf gezien zijn we tegen aardig wat onvoorziene zaken aangelopen. De eerste keer dat het flink en lang regende hebben we ‘s nachts op veel plaatsen emmers neer moeten zetten. Het huis bleek zo lek als een mandje! In de glazen koepel boven de midden salon ontbrak een afdichtkap die provisorisch was vervangen door een plastic emmer. De man die een afdichtkap zou maken, stond de volgende dag met de kap voor de deur. Hij had niet kunnen slapen vanwege de angst dat die emmer naar beneden zou komen en bovenop een grote glasplaat in het middelste plafond zou vallen.

Dat was een van de mooiste zaken: er zijn allemaal mensen geweest die meegeholpen hebben er weer wat moois van te maken, vol betrokkenheid en vakmanschap. Dat was indrukwekkend, die mensen uit de binnenstad, die elkaar kennen en waar je vertrouwen in kon hebben.