#645
Het allerkleinste theater Peter Meijer
Dit verhaal is geplaatst in de categorie kunst, cultuur & onderwijs.
Alle categorieënDie oude Goudse Schouwburg had een sfeer van oud, van vertrouwd, van mufheid en vooral van verval. Een beeld dat past bij het lezen van toneelstukken van Heijermans. Het had dezelfde sfeer als de toneelzolder van mijn lagere school in Maastricht. Daar nestelde zich de bacterie (virus is me tegenwoordig te beladen in het theater) in mijn hart. Een hardnekkige, vriendelijke en gepassioneerde theaterbacterie. Voor mij is dat gebouw nog steeds pure magie.
Een theater is een plek waar geen daglicht binnenkomt. Daar begint het mysterie als de lampen aangaan, de gordijnen open, de decors verschijnen en veranderen, taal en klanken diepere lagen aanboren in het bewustzijn van spelers en toeschouwers. Verhalen komen er tot leven, vol kleur, emotie, spanning, tranen en een volle lach.
Theaterbacterie
Ik herinner me nog de kleedkamer in de oude schouwburg toen ik een hoofdrol had: boven in het torentje had ik een eigen kleedkamer. Dat was al een droom op zich. Vlak voor de voorstelling de slingerende trap af naar het grote toneel, dat had iets van een triomftocht terwijl ik bijna bezweek van de spanning. En zo groeide de acteur in mij en begon ik zelfs te regisseren en te schrijven.
De theaterbacterie groeide onverstoorbaar verder. Het werd een diep verlangen naar een eigen theater, met de sfeer van een klassiek oud gebouw. Twee poging deed ik om het ergens te vestigen: in de Armenkerk in de Peperstraat en in de oude sociëteit Over de Brug in diezelfde straat. Beide keren leidde het aanschrijven van de eigenaren direct tot verkoop van het pand. De panden bleken een soort ‘vergeten’ en door mijn bacterie gewekt.
Eigen theater
In 2006 veranderde er veel in mijn leven. We kochten een huis in de binnenstad, in het Zwaansgat. Ik verloor een jaar later mijn baan en werd onverwacht theaterondernemer. En het lukte! De benedenverdieping van dit kleine arbeidershuisje bleek ongeschikt voor bewoning en daar ontstond het krankzinnige idee: we bouwen het om tot theaterwerkruimte. Die werkruimte kreeg echte lampen, gordijnen, een tribune, een kleedkamer, een foyer, een barretje, en werd langzaam maar zeker een compleet theater. Zo werden we theaterdirecteuren! Op 10-11-’12 openden we het theater officieel. 740 jaar na de overhandiging van de stadsrechten kreeg Gouda weer een unicum cadeau: het kleinste complete theater van Nederland: Kleintheater Zwaan.
