Herstellen van corona Peter Vergeer

Half maart 2020 wilde ik met wat vrienden gaan eten bij Gouds Glas, dat restaurant was toen net open. Het is maar goed dat we dat, vanwege de steeds ernstiger coronaberichten, niet hebben gedaan. Ik had hen allemaal kunnen besmetten. Die week bleef ik ziek thuis van mijn werk. Ik kwam daarna in het Groene Hart Ziekenhuis terecht met de diagnose ‘corona’. Ik heb zeven weken op de IC gelegen, waarvan drie weken in kunstmatige slaap. Mijn vrouw kreeg in april te horen dat ze onze kinderen van zeven en tien jaar beter maar kon voorbereiden op mijn overlijden. Het bordje ‘reanimeren’ was al verwijderd.

Ik ben een Gouwenaar van origine en ken heel veel mensen in Gouda. Al pakweg 40 jaar ben ik lid van voetbalvereniging De Jodan Boys, ik loop halve marathons en doe aan wielrennen en schaatsen. Ik voldeed helemaal niet aan het standaard idee over wie er met corona op de IC lagen. In juli kwam ik pas weer thuis, na nog eens twee maanden revalidatie in Den Haag. Toen ik net thuis was, had ik nog maar twee liter longinhoud, normaal is dat zes liter. Dat wil zeggen dat ik enkel zittend, aan de zuurstof, kon douchen en als ik me daarna had geschoren, moest ik twee uur mijn bed in om bij te komen.

Ik woon vlakbij het Steinse Groen. Daar heb ik toch weer op het ijs gestaan, toen het in februari 2021 vroor. Toen dat ging, ben ik naar de Reeuwijkse Plassen gegaan. Maar tegen de wind in schaatsen viel niet mee. Ik heb nog een weg te gaan. Zonder kleerscheuren kom ik er niet af, maar als ik uiteindelijk de 90 procent herstel bereik zou dat mooi zijn. In oktober 2021 wil ik het schaatsen gaan oppakken. In 2022 wil ik weer gaan hardlopen. Als je het geluk hebt dat je lijf herstelt, moet je zelf doorzetten. Alles uit het leven halen.