Herinneringen aan de Varkensmarkt Hendrika van Leeuwen

Iedere donderdag was er een handel in levende varkens. Was de deal gesloten, dan werd er koffie gedronken op de Nieuwe Markt; toen een koffiehuis, daarna een fietsenstalling. Daar vond ik dan sigarenbandjes en ook weleens eens een dubbeltje of kwartje.

De avondvierdaagse vertrok ook van de veemarkthal, met op de laatste avond muziekkorpsen, ook uit de omliggende dorpen. De vrijwilligers van de kankerbestrijding bakten jaarlijks oliebollen. Deze werden, per zakje van drie voor een kwartje, op de scholen verkocht.

De GoVeKa (Goudse Vee- en Kaastentoonstelling) vond er ook plaats. Koeien die een prijs wonnen. Voor mijn moeder gratis melk; de koeien moeten immers gemolken worden.

Maar het hoogtepunt was de kermis: de vrolijke herrie en de zoete lucht van de suikerspin. Dat gratis ritje in de rups als je de kwast had opgevangen. Kijken bij de bokstent, waar stoere mannen het publiek uitdaagden om met een van hen te vechten. Overigens heb ik nooit een gevecht gezien; niks voor kinderen. Ook het Leger des Heils stond er met een tent en deelde speldjes uit en een soort minibijbeltje. Helaas heb ik dat speldje niet meer.

Spelen op staat was toen normaal. Als er al een auto aankwam, dan werd er voor ons gestopt. Ik heb een fijne tijd gehad in die buurt. Ik heb nog wel twee vragen: waarom is de naam Varkensmarkt verdwenen en waarom is de Lemdulsteeg ineens een straat geworden?